Loading...
Recensies 2018

Bluegrass punk feestje met Moonshine Wagon

MEPPEL – Eén van de blikvangers van line-up van het Sunday Roots Festival in Meppel was het Spaanse/Baskische Moonshine Wagon. Deze formatie heeft een toenemend aantal fans, want ze staan garant voor een heerlijk feestje. Op het buitenpodium achter Clouso in Meppel maakte de formatie zijn reputatie volledig waar. De band bestaat uit frontmannen Goiatz Dutto op viool en zang, Guillermo ‘Will’ Santibáñez op gitaar, banjo en zang in de rug gesteund door de ritmesectie met Víctor Martín op double bass en drummer Iñigo Elexpuru. De bewoners van het Iberisch schiereiland hebben de bluegrass en folk als uitgangspunt van hun liedjes genomen en ze met een dosis rauwheid en punk flink in de peper gezet. Een pittig gerecht. Voor je met je ogen kon knipperen was de band al twee nummers op weg. Voor het derde nummer werd de assistentie verzocht van Mudcandies zangeres Xandra de la Vega die nog meer energie het podium opbracht, maar die helaas maar één nummer mee mocht doen. Erg jammer, want een prima zangeres. De zang van Goiatz Dutto en Will Santibáñez, die met De La Vega de Mudcandies vormt, is echter ook uitstekend. Hees, rauw maar boordevol passie. Daarnaast trachtte Dutto met zijn strijkstok bij tijden de viool door te zagen, wat resulteerde in een heel dun strijkdraadje aan het einde van het concert, maar hij voegde veel toe aan de sound van de Moonshine Wagon. Tal van prima songs passeerden de revue, waarin het publiek werd meegenomen in de muziek. Het vlotte ‘Everybody Lies’, het nieuwe ‘Slave of Destruction’ en de aanklacht tegen het selfie tijdperk en individualisme met ‘You, Yourself and You’. De band nam de tijd om de nummers fijn aan te kondigen. Mooie, korte soms humorvolle en andere keren weer wat serieuzere praatjes. Dat was nodig ook, want was mistte waren nog even die momenten van een versnelling lager. Een rustig liedje, dat tevens dient om het contrast met de sneller liedjes te versterken en ze zo nog meer power te geven. Muzikaal is het verder heerlijk. De energie en de ervaring van honderden optredens overal op de hele wereld werden duidelijk in nummers als ‘Worm man’ en het prachtige ‘Wasted’. ‘Where The Fuck Are My Friends’ bracht de nodige humor in het optreden, waarna het laatste liedje alweer was aangebroken van deze Spaanse formatie die Meppel liet dansen, maar ook echt wat te zeggen heeft over de maatschappij van vandaag.