AMEN – Vanuit de koude nachtelijke herfst in Amen schoven de eerste concertbezoekers al op tijd De Amer in. Nieuw jong publiek dat voor het eerst de weg naar De Amer in Amen had gevonden en gastheer van dit vermaarde podium Jakob schoot direct in zijn rol, deed aan klantenbinding en verwelkomde het duo meer dan hartelijk. Het duo kwam speciaal voor Artur Menezes, maar dat sluit natuurlijk niet uit dat ze na z’n gezellige ontvangst vaker de weg naar Amen zullen vinden. Zo trekt elke artiest weer nieuwe mensen naar het podium en het is de kunst ze te binden. Artur Menezes is een Braziliaanse blues artiest, die al vele jaren vanuit de Verenigde Staten werkt. Hij bracht, ondank zijn jonge leeftijd toch al vijf albums op de markt. Het meest recent is ‘Fading Away’ waarop hij nog meer de blues rock op zoekt dan het voorgaande album ‘Keep Pushing’. In de media die zich met dat soort zaken bezig houden staat hij regelmatig in lijstjes van beste nieuwe bluesgitaristen. In zijn werk toont hij zich zowel een klasse volle rockgitarist, die lekker kan schredden op zijn instrument, terwijl je drie tellen later naar een kundige jazzgitarist met gracieuze grooves luistert en ook de klanken van zijn geboorteland zijn nooit ver weg. Op het moment dat gastheer Jakob de debutanten uit de gestaag vallende regen binnenhaalde, zat de band al lekker aan de maaltijd. Even een moment rust, na een lange reis uit België waarin vooral vele files het bepalende kenmerk waren geweest en dat was al begonnen in Vlaanderen, maar het was gelukt tijdig in Amen te komen en Menezes had drummer “Super Sam” Samuel Rafalowicz en bassist Loris Tils meegenomen op deze reis. Beide zijn zeer ervaren muzikanten die prachtig de gedrevenheid van de Braziliaan kunnen volgen en versterken, maar ook steeds die rust en kalmte op het podium bewaren die komt met ervaring. ‘Anyday, Anytime’ was het eerste nummer dat het gezelschap. Een lang intro gaf al direct aan dat er wat virtuoos gitaarwerk op het programma stond en dat bleek ook wel in dit mooie gevoelige en rustige nummer. Niet direct legde Menezes alle kaarten op tafel en in ‘Come With Me’ nam hij zijn publiek nog wat verder mee in zijn kunde en belevingswereld met een steviger nummer, waarin hij de spanning mooi op wist te voeren. Een duidelijk kenmerk, waarbij er vaak een prima song was dat uitliep in een lang en gedreven instrumentaal outro, waarbij vaak Menezes met zijn gitaar geïnspireerd excelleerde, maar soms ook met een grote lach terug stapte en de ruimte gaf aan Samuel Rafalowicz en Loris Tils. Prachtig was voor de pauze het steeds feller wordende ‘Should have never left’ en het lekker bleus rockende ‘She cold’ waarin het tempo steeds meer werd opgevoerd. De pauze kwam met deze lekker lang uitgesponnen nummers met het gevoelig verhalende en rustigere ‘Time’. Voor de pauze waren er gelukkig alleen eigen nummers van Menezes en daarom was er na de pauze ook ruimte voor een cover in de vorm van ‘Born Under A Bad Sign’ van Albert King met stevig drumwerk en virtuoos gitaarspel. Rustig en met een charmante lach sprak Menezes de zaak aan één. Soms werd hij daarbij inhoudelijk, zoals bij ‘Hurts Like Hell’ geschreven alleen tijdens de pandemie en met de spanning die bij deze periode hoorde en met aanvankelijk een kalme robuustheid gebracht, maar daarna steeds sneller. Artur Menezes kondigde al een speciaal gast aan. In ‘Blues in C Natural’ kruiste de Braziliaan de gitaren met Jelle Wunderink van de Nederlandse blues formatie No King in een prachtig samenspel, waarbij het plezier dat beide hadden er van af spatte. Wunderink had daarbij de mazzel dat de Amer blues talentscout letterlijk aan zijn voeten zat. Van het lange, en intense ‘Fight for Your Love’ eindigde het optreden. Het allermooiste had Artur Menezes voor het toegift bewaard. ‘North East’ verwijst naar de streek in Brazilië waar hij opgroeide. In dit nummer verwerkte hij de muziek van zijn land met de blues en dat bleek een gouden greep. Een fantastisch slotakkoord bij een prachtig optreden en massaal ging De Amer als één man omhoog voor een staande ovatie. Komen die debutanten dan nog eens terug. Na de hartelijke ontvangst en zo’n fantastisch optreden zou het gek zijn als ze het niet deden.
Regenachtige maar prachtige avond vol blues met Artur Menezes
