GRONINGEN – Zo’n vier jaar geleden stond Ratboys uit Chicago in de Verenigde Staten in de kelder van Vera in Groningen. Nu stonden ze weliswaar op het hoofpodium bij hun terugkeer, maar als voorprogramma en dus een zijdelingse vermelding op de prachtige Vera Poster, deze keer van de hand van Jan Hamstra. Met hun optreden maakten het viertal Amerikanen heel erg duidelijk dat ze absoluut klaar zijn om de grootste naam op die poster te worden als ze weer terug keren in de Martini Stad en met hun sprekende bandnaam zie je de raderen bij Hamstra, Willem Kolvoort, Vlerk of één van die andere leden van onvolprezen Art-Division al gaan wat voor mooi ze daar van kunnen maken. Met een erg sterk en lekker ongekunsteld optreden veroverde Ratboys de harten. Prima uptempo en stevig met ‘Printer’s Devil’ kwamen zangeres en gitarist Julia Steiner, gitarist David Sagan, bassist Sean Neumann en Marcus Nuccio op drums uit de startblokken met hun prettige indie-rock met country invloeden. Misschien nog net iets te stevig, want de zang van Steiner werd nog wat weg gespoeld, maar dat was snel hersteld door de geluidsploeg en met het heftige en nieuwe ‘Making Noise’ klonk het prima. Een lekker nummer met een mooie ineens heel gevoelige passage voor de sound weer werd opgetrokken. Prachtig eerste hoogtepunt was ‘Peter the Wild Boy’ waarbij Steiner eerst alleen begint en met veel emotie zingt, voor de band bijvalt en het een fijne ontwikkeling kent en dit nummer wilder en wilder wordt, voor de zangeres weer heel gevoelig en solo het nummer eindigt. In dit liedje kwam duidelijk naar voren hoe mooi en hoe karakteristiek de zang van Julia Steiner is. Een helder geluid, waar ze toch veel emotie en intensiteit in weet te leggen. Ratboys bracht vorig jaar met het album ‘Happy Birtday, Ratboy’ een eerbetoon uit. Het was tien jaar geleden dat de band hun eerste EP ‘Ratboy’ uitbracht. Daarna volgden nog albums als ‘AOID’ uit 2015, GN in 2017 en Printer’s Devil dat in 2020 verscheen. Op het jubileum album werd terug gegrepen op een aantal nummers die op de eerste EP stonden. ‘The Stanza’ bijvoorbeeld was nu een prachtig sensibel, soms bijna teder hoogtepunt, waarna ‘Down the River’ vlotter en van de eerste EP ook na tien jaar moeiteloos de plek op de set list verdiende. Ratboys is gevormd nadat Steiner en Sagan elkaar tegenkwamen terwijl ze studeerden op de universiteit van Notre Dame in Indiana. Het resulteerde al snel in samen muziek maken en de lol die beide toen gehad moeten hebben, zie je nu nog op het toneel, want het plezier spatte er vanaf. In de loop der tijd vestigde de band zich in Chicago en kwamen eerst Sean Neumann en later Marcus Nuccio de formatie versterken. Steiner bleek een prima frontvrouw die aanvankelijk uitnodigend in haar welkomstwoord en introducties het publiek betrok, maar nauwelijks in haar aankondigingen inhoudelijk werd. Dat veranderde bij ‘Elvis Is In The Freezer’. Haar kat overleed terwijl ze op de universiteit was en haar moeder vroor de kat in, zodat ze afscheid kon nemen. Elvis werd vereeuwigd in een prachtig lied dat erg mooi en nu absoluut heel teder was en eindigde in diep doorvoelde smartekreten. Bij de introducties bleef ze inhoudelijk. Het country nummer ‘Go Outside’ met een sterk gitaarsolo van Dave Sagan, gaat over naar buiten gaan en ‘Go Outside at Night’ heeft als onderwerp ’s nachts naar buiten gaan. Het einde van het optreden was lekker stevig met ‘Alien with a Sleep Mask On’, met daarin verwerkt een fraai geluidsfragment en ‘Look To’ dat een fijne afwisseling had tussen tempo en rust. Een optreden een headliner waardig en een feestje dat band en publiek samen vierden. Ratboys trekt de komende maand door Europa, maar het Nederlandse deel daarvan is helaas afgerond.
Ratboys is klaar voor een eigen Vera -poster
