Loading...
Recensies 2017

Prachtige vondst Vikings in Tibet

GRONINGEN – Wat een boost heeft hun nieuwe album ‘Alchemy Ave.’ gegeven aan de Groningse formatie Vikings in Tibet. Niet alleen een prachtig album, maar ook volop creatieve ideëen stromen door de jonge geesten van deze Groningse band. Hoe pak je een plaatpresentatie in Vera en een optreden op Melodica aan in Groningen waar akoestisch hoog in het vaandel staat. Bij één van de heren moet ergens tijdens een brainstormsessie of oefenmoment een lampje boven het hoofd zijn verschenen en de kreet “eureka!!!” hebben geklonken. We nemen een strijktrio mee. Een prachtige vondst. Dit damestrio bestaande uit Loïs van Malestein, Veerle Schütz en Julia Doornebosch met twee violen en cello mocht nog even toekijken bij de opening ‘Shiver’, maar met ‘Silhouette’ voegden zij hun welluidende klanken toe aan Vikings in Tibet. Een prachtige vondst, maar met de onversterkte strijkers tegen over twee versterkte gitaren was het wel goed luisteren. Dat was nog even een puntje deze onbalans. Maar de goede luisteraar pikte het zeker wel op en besefte dat het idee dik in orde was en dit dames trio zeker vaker door de Vikingen op hun tochten mag worden meegenomen, maar dan wel met een stekkertje aan de viool en cello. Het droeg in ieder geval sterk bij aan de sferische muziek van de Vikings die Jeppe Gooskens, Marijn Gooskens, Joe Wilcox en Nils de Jonge ten gehore brengen. De zang van Jeppe Gooskens, gesitueerd op een vleugel van de opstelling om het strijktrio mooi centraal te zetten, het zijn met recht echte heren deze vikingen, is heerlijk hees en meeslepend. De opstelling is akoestisch, waardoor in veel nummers de bas ontbreekt en er dubbele percussie is. De nummers blijven fier overeind en bereiken een prachtige schoonheid en zorgvuldigheid in uitvoering. Vikings zijn ruwe lieden die steden komen brandschatten en maagden roven, maar deze Vkingen zijn de uitzondering en gebruiken de zachte touch. Het werkt prachtig in nummers als ‘Midday Moon’ en ‘Orange Sounds’. Mooie subtiele samenzang, fijn spel. Het meest rauwe nummer deze sessie was ‘Ghost’, waarbij Jeppe Gooskens alleen speelde met zijn gitaar en liet horen dat zijn stem ook echt het ruwere werk beheerst, hoewel hij beter is in het subtiele. Met elkaar speelde de band de afsluiting. Heerlijke sferische indie-rock in ‘Listen/Repeat’. Het was erg mooi op Melodica wat deze Groningse heren te bieden hadden. En die strijkers, nog even knutselen dat de dames ook versterkt worden en dan gewoon opnemen in de band en op toer er mee.