AMEN – Het werd een concert met toch een paar slordigheidjes. De Meppelse bluegrass formatie Pine Needle Miners hadden tot twee keer toe hun inzet van een liedje niet voor elkaar en zanger Yorick Bergsma was vooral in het begin niet zo goed bij stem als we hij wel eens eerder heeft geklonken. Toch is het een uitstekende zanger. Verder wordt het hoogtijd dat de formatie ook wat echte Drentse bluegrass gaat schrijven. Met dat uit de weg, de Pine Needle Miners bewezen zich niet voor het eerst als uitstekende vertolkers van het genre. Gekleed ’to play the part’ nam het vijftal het publiek in De Amer in Amen mee langs een mooie ronsgang door de bluegrass met her en der een uitstapje naar de blues. Met ‘Nine Pound Hamer’ wist de band een eerste bres te slaan en met het mooie ‘Salty Dog Blues’ werd deze verder open gewrikt. Mooi en vlotte bluegrass. Prima bij de band passende nummers en vooral en voorbeeldige samenzang. Een swingende band op het podium die na één van de valse starts een prima versie neerzette van het James King nummer ‘Crazy Heart’ en dat liet volgen door een even fijne ‘Rocky Road Blues’ van Bill Monroe. Mooiste nummer van de show was wel het door Bob Dylan geschreven ‘Walking down The Line’, dat door verschillende artiesten al gezongen is, nadat Dtlan het in 1962 eerst zelf uitbracht. De Pine Needle Miners voegden zich in deze mooie lijst. Alle liedjes werden degelijk aan elkaar gepraat, meestal door Bergsma met de informatie die je verwacht. Het instrumentarium was prima met staande bas, banjo, mandoline, gitaar en mondharmonica. Nadeel van vooral de banjo is dat er dan toch met enige regelmaat gestemd moet worden, maar dat is nou eenmaal de prijs die hoort bij dit instrument. Sterk was ook de uitvoering van ‘Worried Man Blues’, waarna de band via ‘Milwaukee’ en ‘John Hardy’ uitkwam bij de countryklassieker ‘Rocky Top Tennessee’. Met deze klassieker sloten de Pine Needle Miners af met de conclusie dat bluegrass ook in deze streken een vruchtbare bodem heeft.
Pine Needle Miners dragen bluegrass uit
