Loading...
Recensies 2016

Kawala bevalt uitstekend

GRONINGEN – Jong, veel belovend en overtuigend. Organisator Joep van Leijsen had Kawala ontdekt via youtube en via zijn Curated concertreeks naar Nederland gehaald. Een fijne ontdekking bleek in de Bovenkamer van Groningen. Fijne Britse folkpop met prachtige zang en goede liedjes. Kawala is op albumgebied nog onbekend, want daar moet de band nog aan werken. Als ze daarop het frisse en sprankelende vastleggen wat ze in de watertoren lieten horen wordt het een album om naar uit te kijken. Met het mooie tempo nummer ‘Father, Í’ve Seen it All’ onderstreepten het viertal wat er de rest van de middag te verwachten viel. Fraaie liedjes, prima spel en een goede variatie. Kawala is gevormd rondom zanger Jim Higson en Daniel McCarthy die naast de gitaar ook vaak zingt. Higson heeft een opmerkelijke stem. Hij zoekt het, met succes hoger op, en in harmonie komen beide stemmen prachtig samen. Voor de toer was het duo aangevuld met een percussionist en een basgitarist. Erg mooi was ‘Kept in the dark’ en ook een tot op heden titelloos nummer kon erg bekoren. In ‘Run Away’ liet de band zich op zijn krachtigst horen om drna weer terug te schakelen naar het schitterende ‘Mighty River’ bijna het mooiste nummer van de middag. Prachtig gezongen en een nummer dat een beetje als dolletje is ontstaan en waarvan het live succes de heren heeft verrast. Het werd nog mooier in ‘Animals’. Lekker vlot en zeer aansprekend. Al dollende en grappen makende met vooral zichzelf op de haknemende werd toch elk nummer even neer gezet en dat was prettig. Kawala, aldus het verhaal omdat de heren niet wisten hoe Koala te spelen beviel op alle fronten. Soms lekker ingetogen met alleen Higson en McCarthy, dan weer uitbundiger. Lekker gevarieerd en met steeds die prima zang, wat het sterkste punt is van de formatie. Het swingendste was voor het laatste bewaard. Met ‘Funky’ ging het nog even helemaal los. Erg fijn nummer en het besluit van een fijne kennismaking met een in potentie hele grote band. Aan Higson en McCarthy om door te gaan met het schrijven van die mooie liedjes en ze ook op het album neer te zetten en vooral die lekkere ontspannen houding vol pret op het podium te houden. Voor zo’n band beklim je graag een watertoren.