GRONINGEN – Buiten gierde de Meikermis met zijn vertier, maar de zoekers van rust en kwaliteit in de binnenstad van Groningen troffen elkaar voor het podium van Lola. Nadat ook een luidruchtig stromende kraan nog even het zwijgen was opgelegd hing elk aanwezig oor aan de lippen van de Noord-Hollandse countryzanger Jasper Schalks. De optredende artiest begon passende met ‘When We Turn Down The Lights’, zoals eigenlijk zijn teksten en titels zijn setlist vormden. Het was een begin van een opmerkelijk optreden, want de gevraagde anderhalf uur is langer dan Schalks meestal op het podium staat en dus trakteerde de zanger het publiek niet alleen op nummers van zijn bij merchgirl mama Schalks verkrijgbare EP ‘These Things shall Pass’, maar ook een aantal fijne covers en vooral veel nieuw werk. Bij deze gelegenheid stond de artiest alleen op het podum, hoewel hij ook met band of in de band van Demi Knight regelmatig optreedt. Nadat de lichten laag waren gezet en de aandacht gevangen ging Schalks verder met ‘Anna, Please Don’t Cry No More’ van zijn EP. Twee trage nummers met diepgang, waar tegen het nieuwe vlottere ‘Rainbow Coloured Blues’ mooi kleurde. Prachtig was zijn uitvoering van de gospel klassieker ‘Take Your Burden to the Lord and Leave It There’. Deze Charles A Tindley klassieker is naar beroemdheid gezongen door Washington Phillips in de jaren 20 van de vorige eeuw en kent vele uitvoeringen, waarbij de versie die Jasper Schalks bracht zeker niet onderdoet. Een andere inspiratiebron van de zanger is oude country en met ‘Tennessee Waltz’, geschreven door Redd Stewart en Pee Wee King maar beroemd gemaakt door Patti Page in 1950 had hij ook een eerbetoon aan deze wegbereiders. Intussen had Schalks met zijn fijne gitaarspel en bedachtzame en ongehaaste zang het publiek overtuigd. Hij weet dermate veel gevoel en verhaal in zijn liedjes te leggen dat je haast zou vergeten dat de artiest nog jong is en pas net zijn eerste EP op de markt heeft. Mooie eigen liedjes als ‘Delicate’ wisselde hij af met een enkel liedje waar hij nog wat mee moet knutselen. De pauze kwam met ‘Won’t Come Back’, wat zorgelijke blikken opleverde, maar hij betrad het podium wederom met ‘I Lied’. Een setlist grapje. Verheugend bij een jonge artiest is als zijn nieuwe materiaal bij het beste hoort wat hij op zo’n avond brengt. Het titelloze nummer, dat we maar de werktitel ‘Abscence of Longing For’ geven, was prachtig en werd gezet tegen de degelijke John Prine cover ‘Angels of Montgomery’, waarna het vorige week geschreven ‘I Can Get Over You’ het mooiste nummer van de avond was. Een erg goede cover keus was daarna ‘1952 Vincent Black Lightning’ van gitarist Richard Thomson. Zijn coverkeuzes waren prima. Versterkten zijn eigen materiaal en vielen er mooi bij in de toon. John Prine hoor je weliswaar bij iedere Americana artiest, maar op het niveau van Schalks misstaat het niet. Door het naar zichzelf te halen handhaaft hij zijn stijl en kan hij nummers van Dylan combineren met de folkklassieker ‘The Lakes of Pontchartrain’, gospel en country. Nog wat puzzelwerk vormt de plaatsing van de nummers op de setlist, want nu vergden de laatste vier nummers het compleet omstemmen van de gitaar. In zijn aankondigingen mag hij nog wat meer ingaan op de achtergronden van zijn liedjes en met als voorlaatste liedje ‘Goodbye in Advance’, ook nu een grapje op de setlist bij dit overtuigende optreden. Een zanger vol prachtige melancholie.
Jasper Schalks krijgt Lola muisstil
