GRONINGEN – De ogen gingen dicht en spelen maar. The Wood Brothers waren in hun element met hun instrumenten op het podium van De Oosterpoort in Groningen. De intensiteit waarmee broers Oliver en Chris Wood samen met Jano Rix spelen is fenomenaal. Het publiek krijgt haast geen tijd soms om te aplaudiseren voor de contrabas van Chris Wood alweer een nieuw liedje inzet, de ogen luiken en The Wood Brothers verder swingen. Het houdt het tempo erin. Slechts af en toe neemt voornamelijk Oliver Wood het woord om wat te vertellen, verder is het spelen, spelen en nog eens spelen en dat kunnen The Wood Brothers voortreffelijk. In hun liedjes zijn de invloeden van jazz, folk, country en rock hoorbaar. De setlist is logisch opgebouwd met een indrukwekkend begin en op de juiste momenten een versnelling of het inbouwen van een rustiger liedje. Aanbod kwam oud materiaal, maar ook nummers van heun laatste album ‘The Muse’ en werk van hun nog te verschijnen nieuwe EP. Chris Wood imponeert op zijn bas net als Oliver Wood op akoestische en electrische gitaar en beide broers worden meer dan uitstekend ondersteund door een bescheiden Rix op percussie, Een mooie uitvoering van Mary Anne komt langs en dat alles met de prachtige zang van Oliver Wood die een stem heeft die diep in je ziel dringt. ‘Wastin’ my Mind’ en een liedje opgedragen aan alle muzikanten die de zalen bij langs trekken om een mager of dik belegde boterham te verdienen. Met ‘Snake eyes’ komt een nieuw nummer aan bod met veel country invloeden voor met ‘Keep me Around’de eindsprint wordt ingezet, met als toegift ‘One More Day’. The Wood Brothers zijn een band die live hun reputatie volledig waarmaken. Het plezier van het spelen, of het nu een volle zaal is of niet, straalt er van af. Fraaie afronde liedjes en mooie harmonieen. Met The Wood Brothers kun je een avondje doorkomen, maar dat hoge tempo, mag af en toe best naar beneden, al was het maar om het publiek te laten uitklappen.
Intensiteit troef bij The Wood Brothers
