Loading...
Recensies 2019

Goede dingen gebeuren voor Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie

GRONINGEN – Ooit stonden Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie in een piepklein achteraf zaaltje tijdens Altersonic in Groningen. Nu speelden ze een headline show in Simplon in Groningen net terug van een landelijke toernee met De Raggende Mannen, waarmee ze ook in Vera stonden. Het uitmuntend ontvangen debuutalbum van het duo is nagenoeg uitverkocht en toe aan een tweede oplage. Ze schitterden tijdens Pleuropsonic en trekken na de zomer het land door via de Popronde en dan mag je hopen dat dit toch een veel geboekte act gaat worden, want Nancy Kleurenblind & De Zingende Roadie zijn erg leuk en goed. Eerst maar eens een compliment aan de technische afdeling van Simplon. Tijdens de soundcheck kroop een hardnekkige bromvlieg ergens in het systeem en leek het optreden te vergallen. Rustig en methodisch in ééndrachtige samenwerking met de band werd, met succes, de vlieg verzocht het systeem te verlaten. Zeer adequaat handelen. Daarna konden Nancy Kleurenblind, nog niet zo lang geleden ook in Simplon als bassiste van Hausmagger, en haar Zingende Roadie met kekke lichtjes en bekend van de band Pep ‘Mensentekening’ inzetten. Lekker en vlot en dat werd gevolgd door ‘De Getatoeëerde Pik’ ook uptempo en zeer fraai, het liedje althans, voor met ‘Bindingsangst’ een eerste rustpunt werd ingelast. Nancy Kleurenblind met haar stoere bas en De Zingende Roadie op Casio SA-1. Dit is een jaren 80 synthesizer vol met retro bliepjes en geluidjes waarmee een eerbetoon aan deze periode van elektropop wordt gegeven. Niet zomaar een eerbetoon, want met de middelen van toen en een flinke dosis humor en absurditeit wordt een lekkere show gegeven anno nu, veelal in het schemer om de verlichting van De Zingende Roadie goed uit te laten komen. Zingen doen beide dames, dan neemt de één het voortouw, dan de ander of gezellig samen. Het zijn dansbare luisterliedjes, waarbij het dansen nu en dan moet worden onderbroken voor wat schuddebuiken van het lachen, ook om de commentaren en aankondigingen. Een parodie op een Frans hijgliedje met ‘Jij’ en een verleidelijke menstruatie song met ‘De Duivel van Delft’. Het is verrukkelijk, hoewel op een gegeven moment wordt het even wat rommelig als op de setlist een aantal nummers blijken over geslagen in de haast om ‘Ik Ga Je Bellen’ te spelen. Dan vraagt het regelmatig overleg en zoeken op de synth. De liedjes zijn prachtig. Teksten die tot de verbeelding spreken in hun dubbelzinnigheid, waarbij de humor hand in hand gaat met de ernst. ‘Diamanten Klootzak’ volgt en via ‘Zon’ komt het al snel richting ‘Ik Ga Je Doen’, al jaren één van de betere nummers van dit stel met hun lome zang en toch het heft in eigen hand nemen. Naast oudere liedjes vult de setlist zich ook met nieuw materiaal. De afsluiting is bijvoorbeeld zo’n nummer met ‘BN-er in België’, weer zo’n lekker liedje van één van de grappigste en leukste bandjes van Nederland. Heerlijk was het in Simplon.