GRONINGEN – De eerste helft van de eerste Europese tournee van Annalyse & Ryan stonden een tweetal Noordelijke concerten op het programma. Op zaterdagavond werd het gezellig in Ons Café in Emmen, maar een dag later stond het Americana duo fris en fruitig voor een optreden in ’t Kantoor klaar in Groningen en dermate gretig dat al voor de aangegeven starttijd het duo ‘Band of Gold’ inzette en ook het Ryan Adams nummer ‘Winding Wheel’ werd vlot gespeeld voor Ryan Dunn van het podium afsprong en een sprintje trok naar het mengpaneel om de stemmen wat zachter te zetten. Goed gehoord, want beide hebben een robuuste strot en in de kleine ruimte van ’t Kantoor kwam dat zeer luid en duidelijk over. De daarna gebrachte ‘Angels of Montgomery’ van John Prine was qua zang veel beter in evenwicht. Ryan Dunn en Annalyse McCoy zijn naast een duo ook prominente leden van het Americana gezelschap 2/3 Goat. Met deze band werden al een drietal albums uitgebracht. Hoogtepunten in de eerste set waren de eigen nummers ‘Tunnel Vision’ over het leven in New York en het rustige ‘Young Man’, dat direct werd gevolgd door een minder geslaagde uitvoering van ‘Eleanor Rigby’ van The Beatles, zoals in het algemeen de nadruk in het concert veel meer had mogen liggen op eigen composities. Daar lag de kracht van het duo, hoewel ze over het algemeen wel een goed oor hadden voor de covers die ze speelden, maar als je eigen liedjes tot de mooiste van het optreden horen, waarom dan andermans werk brengen. Dat zette zich voort in de tweede set, met een prachtige ‘Heading Down The Road” als hoogtepunt met vlak daarachter de protestsong ‘Mackintosh Drive’, waarin het waterschandaal in Flint aan de orde werd gesteld. Ook nu een prachtige cover, van Tom Petty diens duet met Stevie Nicks ‘Stop Dragging My Heart around’, terwijl ook Darrell Scott song ‘Never Leave Harlan Alive’ kon bekoren, maar de mash-up van ‘Jolene’ van Dolly Parton en ‘Ghost Riders in the Sky’ van Johnny Cash beter ingeruild had kunnen worden voor een eigen lied. Na een lange pauze volgde nog een derde set met als start ‘Can’t stop This Train’ een fraai eigen lied en nog helemaal nieuw. De meeste liedjes werden leuk en relaxt voorzien van een kort verhaal. Inhoudelijk, maar ook van een aantal covers werd de keuze verklaard. Dat onderdeel was dik in orde, net als dat het muzikaal goed in elkaar zat. McCoy leek wat onwennig op haar mandoline, maar dat was niet te horen en Dunn is een fijne gitarist. Beide beschikking over prima stemmen, waarbij Annalyse McCoy heerlijk helder is en Dunn lekker diep en zwaar. Na ‘Whistle’ van Jim Croce en een aantal andere covers, waarbij ook ‘Willing’ van Littlefeat erg mooi was, waren ook nu de eigen nummers de aandacht zeker waard. ‘Going Back’ was sterk, maar het afsluitende ‘Stream of Conciense’ was het mooiste nummer van de late namiddag. Vertrouwen in eigen werk hebben, Annalyse & Ryan mogen dat hebben.
Fijne show van Annalyse & Ryan in ’t Kantoor
