GRONINGEN – Vlak voor de deuren van Vera in Groningen zich openden verscheen Lena Simon in de Oosterstraat in Groningen. Een knuffel voor een bekende en een geroutineerde druk op de deurbel en een aankondiging dat de Kairos Creature Club drummer van de band was. Regelmatig staan bands die voor het eerst op deze roemruchte locatie spelen voor een dichte deur, afhankelijk van bezoekers om hen op de bel te wijzen, of wachten ze samen met het publiek af tot de poorten zich uitnodigend openen om de Veranen binnen te laten. Lena Simon is dan ook een Vera alumnus, daar waar Kairos Creature Club voor het eerst naar Europa komt. Met La Luz stond Simon eerder in Vera voor een indertijd prachtig optreden en nu is ze met haar nieuwe band terug in de Martini stad. Kairos Creature Club heeft ze opgericht met Glenn Michael van Dyke, drijvende kracht achter onder andere Boytoy. De gitarist is een nieuwe bezoeker van de stad en kijkt zich de ogen uit. Eerst optreden in Vera, de volgende ochtend Groningen verkennen en dan op naar Amsterdam waar het einde van de tour zal worden gevierd en de terugreis zal worden aangevangen. Eerst een paar optredens in de Verenigde Staten, vertelt Van Dyke, dan gaan we de studio in voor ons tweede album.
Momenteel toert het trio, ook een bassist Lucas Harwood. De Vera veteraan via King Gizzard and the Lizzard Wizzard, toonde zich een perfecte aanvulling van het duo, onder moeilijke persoonlijke omstandigheden. Bijna een maand lang deed Kairos Creature Club de toer door Europa en de UK, maar dat is ook gewoon Europa, ter promotie van het debuut album ‘Kairos Creature Club’ dat vorig jaar verscheen. Op het album de offbeat psychedelic krautpop met elementen van punk en rock van de formatie die zich verder weinig aan genre grenzen gelegen laat liggen. De toer kreeg een prachtig einde in Vera, maar hopelijk geen vaarwel, maar een tot ziens.
Het optreden opende met Lena Simon die met haar drums het startsein gaf voor ‘Exile’. In dit nummer nam ze ook de zang voor haar rekening. Het was jammer dat het drumstel zover achterop het podium was geplaatst en vaak gehuld was in rookwolken en nauwelijks in de spotlight kwam, want voor veel songs was zij de leadzang en dat nu en dan afgaf aan Glenn Michael van Dyke of Lucas Harwood. Van Dyke lardeerde dit openingsnummer met hele fijne gitaaraccenten, waardoor dit een prima opening was en de show kreeg nog meer vaart met het tweestemmig gezongen ‘Good Company’. De opbouw van het optreden was mooi verzorgd. De nummers werden prima gekaderd en behielden zo hun individualiteit, hoewel dat nog zou kunnen worden versterkt met nu en dan een inhoudelijke introductie, iets wat nu eigenlijk nauwelijks voorkwam. De praatjes op het podium waren kort en vooral anekdotisch. Eigenlijk was dat geen onoverkomelijk probleem, want de vaart bleef in het optreden. Rustigere nummers als het mooie ‘Strangers’ met vooral de zang van Van Dyke centraal en een mooie intensiteit en het prachtige ‘Love Song’ waar het weer Simon was die het zwaartepunt van de vocals op haar schouders nam werden afgewisseld met stevigere songs als ‘Deleuzean’ met meerstemmige zang in dit fraai opgebouwde nummer dat zich langzaam tot één van de hoogtepunten van de show ontwikkelde net als ‘Datadadatadadata!’. Beide nummers vormden het robuuste hart van het optreden, dat een vervolg kreeg in het prima ‘Self Portrait’, dat mooi aanzwelt en een donker beeld schetste met meerstemmige zang. Met ‘Black Lips’ kwam het slotakkoord in zicht. In dit uptempo nummer nam Lucas Harwood de lead zang voor zijn rekening. Een mooi dromerig ‘When The Sun Goes Down’ zag het gitaarspel van Van Dyke weer schitteren en ‘Becky’ begon rustiger, maar werd fijn opgebouwd en kreeg steeds meet body Het eindigde na ‘Sand’ met een mooi ruimtelijk intro met mooie ‘Kevlar als slotakkoord. Lang hoefde het publiek niet te wachten op een toegift. Na de ovatie na het slotnummer draaide Kairos Creature Club zich direct om voor een toegift om het einde van de toer nog een paar minuten uit te stellen om daarna direct in het publiek op te duiken voor een praatje met de fans. Een band voor Vera om te noteren en als straks dat nieuwe album er is, weer de vinger op te steken.