Al een leven in de muziek heeft Eric Devries er op zitten. Al in 1992 was hij vlakbij de winst in De Grote Prijs van Nederland. De laatste jaren is hij vooral solo actief, in Matthews Southern Comfort en met het gezelschap Hidden Agenda Deluxe, waarmee hij platen maakt, maar ook regelmatige andere overzeese artiesten op vakkundige wijze van ondersteuning voorziet. Goede wijn rijpt, goede kaas wordt smaakvol ouder en ook Eric Devries heeft zijn beste werk wellicht voor de tweede helft van zijn loopbaan bewaard. Het album ‘Song & Dance Man’ dat even geleden uitkwam is namelijk een prachtig album van een tot wasdom gekomen muzikant die precies weet hoe hij zijn kracht kan inzetten om met weinig middelen iets moois te maken. “I see a Young Man ageing slow”, zingt Devries zelf in Jericho Walls, een man met een mooie toekomst voor zich. Qua genre zit Eric Devries in de folky en bluegrass kant van de Americana. ‘Song & Dance Man’ is de vierde plaat van Eric Devries solo. Eerder bracht hij ‘Little Of A Romeo’ uit in 2004 en ‘Sweet Oblivion’ volgde drie jaar later en in 2014 kwam ‘Close To Home’ uit. Geen kwantitatief groot aanbod, maar de kwaliteit is ook van belang. Voor dit nieuwe album vertrouwde hij op Janos Koolen voor de productie en Koolen speelt ook tal van instrumenten in. Het is een nagenoeg akoestische plaat geworden. Rustig en zorgvuldig van opzet, maar goed uitgekiend en slim opgenomen voor maximale sensibiliteit. Na het aftellen begint het album lekker met het uptempo ‘Little White Lies’. Een lekkere inleiding, beetje roadsong, beetje intern onderzoek en mooie accenten van de mondharmonica. In ‘Jericho Walls’ valt onmiddellijk een heerlijke viool op bespeelt door Joost van Es, en in een rustig, deels wat bedrukte, aan de andere kant ook optimistisch, nummer heeft ook het beluisteren van de tekst prioriteit, want dit is één van de nummers met prachtige lyrics. Het tempo gaat er nog verder uit in de sterke ballade ‘Ballad Of A Song & Dance Man’ waar het album ook zijn titel aan ontleent. De opbouw in het album is heel fijn, want van het rust punt van het extreem gevoelige en melancholische ‘Soften The Ground.’ golft het weer de andere kant op via het fijne, steeds urgentere ‘Time Is All’. Devries blijft goede nummers aan één rijgen. Het fantastische trage en zorgvuldige ‘All I Know How To Do’, het countryswingende ‘Another Round’, en is dat Sophie Janna die haar fraaie stem leende aan dit album voor vocale ondersteuning. Het is een mooi gevarieerd Americana album dat niet onderdoet voor alles van over de plas. Gewoon een product om te koesteren met het rustige ‘Don’t Let Me Be’, de introverte smeekbede ‘Mary’ of het dansbare But For The Grace’. Een heerlijk, nagenoeg akoestisch album van een artiest op de top van zijn kunnen en uitstekende begeleiders is de conclusie bij het afsluitende ‘Sunday Eve in Amsterdam’ waar alles nog even mooi bij elkaar komt.
Eric Devries – Song & Dance Man
