GRONINGEN – Wardrobe, dat zijn drijvende kracht Johan Verckist met een aantal medemuzikanten die fraaie dromerige muziek maken. Muziek van een falende staat, kenmerken ze hun Belgische thuisland en wat ze muzikaal maken. Een boeiende vergelijking. Om een platendeal in de wacht te slepen stuurde Verckist het beste wat Wardrobe te bieden heeft naar platenmaatschappij Dox in Nederland en weet daarbij eigenaar Bart Dox zo te overtuigen dat die hem per omgaande uitnodigde om te komen praten. Die uitnodiging resulteerde in stilte. Deze hoogst importante mail was in de spambox beland. Ongerust belde Dox nog maar eens en daarmee kon uiteindelijk Wardrobe zich voegen in de stal van de Nederlanders en was een mooie toevoeging aan een Dox feestje tijdens Eurosonic om hun Belgische bands eens in het zonnetje te zetten in Blokes in Groningen. Na deze fraaie anekdote als introductie leerde een eerste blik op de fraai met jaren 80 idolen uitgeruste setlist dat de band van start ging met ´Armchaircritic´. Een lekkere kennismaking met ´Wardrobe´ met dit dromerige en bedaarde nummer. Een andere kant van de band kwam naar voren met ´24 Weeks´ wat een lied was dat wat robuuster was en waarin de mooie zang van Johan Verckist naar voren kwam. Om zich heen heeft de zanger een aantal muzikanten in ogenschijnlijk meer of minder los verband. Op papier maakt bijvoorbeeld Sarah Pepels van onder andere Portland deel uit van Wardrobe, maar die was er niet, hoewel ze wel op het binnenkort te verschijnen album te horen is. Arne Leurentrop, ook die moest verstek laten gaan, maar daarvoor was Gerrit Van Dyck opgesteld bekend van onder andere The LVE, naast basiskrachten van de band uit Antwerpen Dries Debie en Jonas Vankrunkelsven. Deze wijziging in de opstelling had geen merkbare gevolgen. De band keerde terug naar rustig en dromerig met `Live Forever´ en liet dat volgen door het schitterende ´King Of Clay´ waarbij niet alleen de zang van Verckist overtuigde, maar hij werd ondersteund met een sterke tweede stem. De fraaie setlist was niet alleen op papier mooi, want ook in praktijk werkte die uitstekend. Elk lied hield zijn eigen karakter door de fraaie aankondigingen en de goede wisseling tussen rustig en steviger. Zo rockte ´Off The Reel´ behoorlijk, maar eindigde Wardrobe weer kalm met ´Ice Box Man` Geen spetterende band, maar fraaie muziek die uitnodigde tot meedeinen en meedenken.
Dromerige Wardrobe Belgen bekoren
