STEENDAM – “Zang / cello / poëtische groove”, was de intrigerende zin waarmee het festival Art Carnivale in Steendam het optreden van Carly E kenschetste. Een even nieuwsgierigmakende als weinig onthullende zin, want wat kun je je daar bij voorstellen. De mensen die hierdoor de reis naar de tent maakten waar Carly E stond geprogrammeerd, kwamen niet bedrogen uit. Het werd een even mooi als intrigerend optreden van Carlijn Elisabeth oftewel Carly E. De cello is al haar hele leven haar partner. Een klassieke opleiding en wereldwijde optredens met diverse Nationale Jeugd Orkesten en een periode wonen en werken in Groot-Brittannië deden haar uiteindelijk belanden in Argentinië. Dit land met zijn gepassioneerde muziek heeft een grote invloed gehad op Carly E. In haar werk combineert ze klassieke invloeden met jazz, folk en geen instrument is zo geschikt voor heavy metal als de cello en ook die kant van het instrument toonde ze, weliswaar zeer spaarzaam, maar wel erg fraai. De show opende met ‘Funny Men’, een lekker nummer met zowel een Engelse als Spaanse tekst om er in te komen. Rustig met cello en goed gebruikmaken van de loop bouwde ze snel haar sound op, waardoor ze meer aandacht aan de zang kon besteden. Een heel andere kant toonde Carly E met het ingetogen blues nummer ‘You can’t Have My Blues’. Erg mooi en een blijk wat voor geweldig instrument de cello is, als je weet hoe het instrument te bespelen en wat voor oneindige mogelijkheden het heeft te bieden. ‘Lost Soul’ was fenomenaal. Dit nummer schreef Carlijn Elisabeth na ze op zoek naar een graf verdwaalde op een enorme Argentijnse begraafplaats, terwijl de duisternis invalt. In dit nummer liet ze zien hoeveel emotie de cello kan oproepen. Heftig, angst, beklemming. Dat alles wist ze te vatten in haar zang en haar spel. Carly E maakt het zichzelf niet altijd makkelijk op het podium. Het bedienen van de loop, spelen op de cello en ook nog zingen. Her en der was dat te merken en kon de loop iets vloeiender en de zang iets dieper, maar zodra ze in haar liedjes gleed werd het direct fantastisch. Carly E heeft dit jaar haar debuut album op de markt gebracht met een volledige band na eerder te hebben gedebuteerd met een EP. Haar setlist stelde ze samen met het publiek. Hebben jullie zin aan een Argentijns liedje? Dat had het publiek en dus speelde ze een prachtig wijsje over de volle maan. Vervolgens weer zo’n fenomenaal nummer met ‘Glasses Parade’ waarvoor de tekst door haar broer werd geschreven over het onrustige nachtleven van Londen, waarin in de cello onrust, gejaagdheid, maar ook plezier en kracht doorklonk. Direct daarna kreeg Carly E het teken van de stagemanager dat het laatste nummer al was aangebroken. De zangeres werd hiermee het slachtoffer van de voorgaande band die op het moment dat ze eigenlijk hadden moeten afsluiten nog een nummer van tien minuten inzette en daarna met beperkte haast opruimde. Als afsluiting ging de zangeres helemaal los op ‘Feeling Good’ van Nina Simone. Ze zette het liedje vlot in de verf met de loop kon zich daarna helemaal concentreren op haar prachtige zang. Jammer dat er geen tijd was voor nog een paar liedjes van haar album ‘Timeless Thoughts’, want tijd is nu eenmaal een issue op een festival.
De cello glorieert in de handen van Carly E
