AMEN – Na afloop van concert van A Murder in Mississippi in De Amer in Amen klonk het verzoek meerdere malen of de Vlamingen maar snel terug terug wilden komen voor nog een optreden. Dat wilden de Belgen wel na hun impressionante show afgesloten met staande ovatie in Drenthe en lange rijen voor de merch tafel. Het team programmeurs is al druk doende om het seizoen 2025/2026 in elkaar te steken voor het bekende blues en Americana podium. Na het succes van A Murder in Mississippi moet het opnieuw boeken van deze band voor het komende seizoen een serieuze overweging zijn, want het een was een feestje. Het was duidelijk dat de Amerianen goesting hadden voor meer.
A Murder in Mississippi is de band rondom broer en zus zanger en resonator gitarist Leander en zang en percussie Mirthe Vandereecken. Het duo had Lore Heyerick op banjo, op viool Alexandra Van Wesemael, Dieter Vanhede achter de keys en op de staande bas Stijn Bontinck op de achterbank en had er zes uur dwars door file en verkeersdrukte er voor nodig om van Gent naar Amen te reizen. Met weinig tijd over voor de soundcheck werkten de zuiderburen efficiënt en was er ook nog tijd om vooraf de maaltijd te savoureren. De oorsprong van de band ligt bij Mirthe Vandereecken of eigenlijk bij haar Oma. Oma speelde de banjo en kweekte een interesse en liefde bij haar kleinkinderen voor oude bleus, ragtime en country. Leander Vandereecken zat met Dieter Vanhede al in de metalcore-band 6 Days of Justice, maar op het moment dat Mirthe ook muzikaal actief werd vormde het duo A Murder in Mississippi om die oude roots muziek uit te luizen en retro te brengen, met een moderne laag en dosis eigenzinnigheid en inviteerde vrienden om mee te doen. In 2021 verscheen het album ‘Hurricana’ en momenteel toeren de inwoners van de Fiere Stede Gent met het album ‘Reverie’, Dat album ligt inmiddels bij menig Ameriaan op de pick-up want het vinyl was binnen de kortste tijd uitverkocht in Amen.
Machinist Leander Vandereecken gaf direct vol gas met ‘Black Train’ die voor een prachtige rit door al die oude retro muziekstijlen station De Amer uitstoomde. Waarbij Lore Heyerick als conducteur met haar banjo het intro speelde en met een krachtig nummer de reis werd aangevangen. Eigenlijk vanaf het eerste moment werd het publiek gevraagd te participeren. Meeklappen, meezingen en reageren. Een nadrukkelijk all inclusive feestje, waarbij het mooi was te zien hoe de zoon op de eerste rij af en toe een blik wierp op zijn volledig zich in de ambiance stortende en meezingende moeder naast hem die een zijde toonde die hij wellicht nog nooit had gezien. Die wederkerigheid met het publiek werd versterkt doordat de frontman van de Gentenaren steeds de nummers kort, maar inhoudelijk introduceerde. ‘Highfield Lane’, lekker uptempo en met muzikale hoofdrollen voor de naar voren stappende viool van Alexandra Van Wesemael en de bas van Stijn Bontinck gaat over de straat waar broer en zus Vandereecken opgroeiden en even later Banjer City’ over het leven in de grote stad tegenover een minder stedelike omgeving. Muzikaal was het ook prachtig. ‘Black Cats Dance in the Barn’ en ‘The Raven’ verdienden moeiteloos de aantekening hoogtepunt, waarbij in de eerste Mirthe Vandereecken voor het eerst deze avond haar washboard erbij pakte in dit vlotte nummer en ‘The Raven’ mooie tempowisselingen kende en prima zang van Leander Vandereecken die een fijne stem heeft met een rauw randje. Hij is niet de enige prima zanger in de band. Zus Mirthe nam de leadzang in het heerlijke ‘Whirlwind’ en ook Lore Heyerick bewees als achtergrondzangeres en in het tweede deel als leadzangeres haar vaardigheid. Daarnaast studeerde ze in Gent af met de thesis ‘Mysticisme en psychose: een kwalitatieve studie’ als Master of Science in de psychologie en dat is altijd handig om in de band te hebben. Via ‘Mary Lou’ en het zeer sterke ‘Forever and a Day’ werd de pauze bereikt en daarna werd het feest alleen nog maar groter. Stilzitten was nauwelijks een optie. Prachtig schoot het zestal weer op gang met het uptempo ‘Wrong Side of the Road’ over hoe je een verkeerde afslag in het leven neemt, maar dat er toch altijd weer een weg naar huis is en het fenomenaal mooie ‘The Bones of John Jones’ waarin het onderwerp kindsoldaten aan de orde werd gesteld en dit was een intens nummer, dat het onderwerp recht deed. Met ‘Medicine Man’ heeft de band hun ‘Bohemian Rhapsody’ in de zin dat dit nummer verschillende plotwendingen heeft en lijkt te zijn opgebouwd uit verschillende songs, die toch weer heel mooi bijeen komen. De afsluiting was ronduit feestelijk. Meezingen, meeklappen met lekkere uptempo retro blues en ragtime in Run Brother Run’ en ‘Midnight Roller’ en na de staande ovatie nog een keer met zijn allen zingen in ‘Please Don’t Come To Kentucky’ waar massaal “In July” werd meegebruld. A Murder in Mississippi, die mogen weerkomen van het publiek na dit zeer geslaagde De Amer debuut.