Loading...
EurosonicRecensies 2020

Daisy Bellis ontwikkelt zich door

BORGER – Precies een jaar geleden zat Madelief Gal uit De Wijk op exact dezelfde plek in een tot uitpuilen volle zolderkamer in de toren van VanSlag in Borger voor een afscheid van het Drentse publiek. Beide keren was de aanleiding de Drentse Eurosonic Preview en het startschot voor de reis naar Groningen waar de zangeres staat op Hit The North, officieel onderdeel van Eurosonic, waar talent uit Noorden zich kan presenteren aan hopelijk een internationaal publiek. Was er dan niks veranderd? Ja wel hoor, stond ze er toen nog als Daisy, nu was haar naam onderscheidender met Daisy Bellis. Op andere punten was ze gegroeid, zoals in haar zang. Ze heeft een fenomenale stem met vuurwerk en rust in prachtige folky liedjes. Een stem met bereik en mogelijkheden en nu veel meer stabiliteit dan een jaar geleden. Ze wist haar zang naar een hoog niveau te tillen en daar ook te houden. Wat Daisy Bellis ook nog wist was dat de kerkklok, een paar meter recht boven haar, zich nog wel eens met een concert wil gaan bemoeien. Een jaar geleden had het haar even van slag gemaakt toen dat gebeurde en dus werd de stagemanager Ramon opdracht gegeven om de verwachte tijd van luiden strak in de gaten te houden. Een detail wellicht, maar ook een teken dat Daisy Bellis met haar optredens bezig is en probeert daar op de juiste manier mee om te gaan. Voorbereiding is tenslotte het halve werk. Wie na de aankondiging dacht dat er een jazzy singer songwriter zou staan, kwam bedrogen uit. Hier was geen jazz te bekennen. In haar pianospel is ze melodieus en haast klassiek en doet denken aan iemand als Hania Rani of Daniel Knox met soms zware tonen en haar zang is dan weer mooi folkpop eroverheen, met ook daarin een klassiek randje, wat een intrigerende en uitstekende combinatie oplevert. Een optreden vol met prachtige liedjes en een grote intensiteit, zonder een allemansvriend te worden. Daisy Bellis begon met het wat zweverige, maar erg mooie ‘Rainbows’. Verhalend en folky volgde ‘Ladybird’ waarin ze terug kijkt op haar jeugd waarin ze tuintjes maakte voor lieveheersbeestjes om in te wonen. In vergelijking met vorig jaar ook veel nieuwe liedjes. In die liedjes veel gelaagdheid en waarin ze aandacht vraagt van de luisteraar om maar niks te missen. Het nieuwste van de nieuwe liedjes was het erg indrukwekkende ‘Like a Waterfall’, met mooi, soms klaterend, pianospel. Bedeesd, maar rustig en duidelijk gaf de zangeres af en toe wat duiding bij haar liedjes. Ze maakte ruimte voor een gedicht dat ze in de bus naar Borger schreef en liet dat weer overgaan in ‘Organs’. Dit heel mooie en muisstil beluisterde optreden werd afgesloten met een liedje waarmee ze vorig jaar ook al indruk maakte ‘New Land’, wat tevens haar nieuwste single is. Het is een liedje wat met een lichte toon begint, maar in de muziek steeds beklemmender wordt, hoewel de tekst hoop biedt. Misschien moeten er maar niet veel buitenlandse managers naar haar concert komen, Dan is Drenthe haar zo kwijt en zit ze in Berlijn of Londen.