LEEUWARDEN – “De dag van de Heer komt als een dief in de nacht”, schrijft Sint Paulus. We twijfelen niet aan het woord van deze heilige, maar het zou ook anders kunnen lopen. Op de rots van zijn geloof met in zijn rug het naderende Laatste Oordeel staat Jacco Weener in de ontstane anarchie met zijn fluit de ongelovigen te bekeren of te verwijzen naar hel en verdoemenis op de muziek van undergroundmuzikanten Bruno Ferro Xavier Da Silva en Lukas Simonis op een wijze zoals we die kennen van bevlogen Amerikaanse cult predikanten. Samen vormen ze de no-wave anarchistische reli band Cantos Deus. Of de toevoeging Christelijk hier nog bij past was onderwerp van discussie op het toneel. Met experimentele jazz, avant-garde rock en lofi-noise werd het gospel geschapen, het woord des Heres op de drempel van dag des oordeels vol met pandemonium, zondaars die hun spijt uit krijten, gelovigen die hun enthousiasme amper kunnen bedwingen of onverbeterlijken die het geloof blijven afwijzen, zelfs als Weener het verkondigt met een donderspeech of met honing op zijn tong. Voor allen die op de eerste twee dagen van Welcome to the Village zich te buiten waren gegaan aan ijdelheid, overmaat, overspel of stelen, van doodslaan is geen bericht ontvangen, dus dat kon worden overgeslagen of jaloezie was boven in De Harmonie een dienst voorzien voor de bezoekers van Welcome to the Village in Leeuwarden op de vroege zondagmiddag. De aanwezigen zouden met schoon geweten en na afdracht van een aflaat, waardoor men de boodschap van Cantos Deus ook thuis kon beluisteren op de plaat ‘Interweaving’ uit 2019, gezuiverd aan de laatste dag van het festival beginnen. Het concert of de dienst begon met Weener die als de Rattenvanger van Hamelen met zijn fluit het publiek aantrok en de oproep om je hart te openen. Met zijn beide begeleiders werd ‘De Heilige Bloem’ ingezet. Stevig en ontregelend vol met robuuste geluiden en innovatieve manieren om de bas en gitaar te bespelen. Mooi was ook de werking tussen het trio op het podium. Het volgende nummer werd door Weener aangekondigd als: “Een nummer over de Kelly Family”, wat de droog komische respons opleverde: “Daar is het nog nummer nooit eerder over gegaan”. Tot de hoogtepunten hoorde ‘Weg van het Licht Pad’ een langer nummer waarin Weener zijn tekst declameert, fulmineert of fluistert en soms zelfs zingt. Cantos Deus is een aantal jaren geleden ontstaan. Niet als verkondiger van het geloof of als bestrijder, maar om te laten zien hoe het taal en muziek gebruik van cults werken en hier hun eigen confronterende versie tegen over te stellen. Het is vreemd, vol tegenstellingen, mooi of juist erg lelijk. Soms preekt hij, op een ander moment is het dn weer schrijnend, zoals in ‘Het Verloren Schaap’ met zware tonen. Het doet je denken of verheft je. ‘Follow me to the Rivers of Jericho’ is een een rustpunt ter overdenking en in ‘Put Your Hands on Me’ treft hij de zalvende apostel exact. Mooi is de link met Friesland die bij het laatste nummer wordt gelegd, zoals eigenlijk elk nummer een korte aankondiging krijgt. De provincie kent ook zijn schare van gelovigen, bijvoorbeeld de volgelingen van Domela Nieuwenhuis, die de wet van God belangrijker vinden dan die van de overheid. Met hen bulderde Cantos Deus ‘Schijt aan de overheid’, met wijde armen of de fluit als scepter zwaaiende, terwijl Bruno Ferro Xavier Da Silva en Lukas Simonis hun eigen magie fabriceren, wat prachtig samenvalt . En de gelovigen, zij dansten in aanbidding, zij vraten het woord en hun stap was licht en verend terwijl ze het festivalterrein opliepen. Een bijzondere dienst, een speciaal concert.
Cantos Deus brengt het woord naar Welcome to the Village
