GRONINGEN – Het zou een mooie vraag geweest zijn. Wie van de aanwezigen in Brouwerij Martinus in Groningen had ook in 2022 het optreden van Blue Sands op Noorderzon in het Noorderplantsoen in Groningen bezocht. Wellicht een enkeling zou zijn hand opgestoken hebben. De rest van de zaal van had vast een gevoel van spijt gehad, dat ze dat, potjandozemie, gemist hadden. De Vlaamse Esther Van Hees en haar muzikale kompaan Reindert Kragt waren terug in Groningen voor dit Jazz in Groningen optreden in Martinus en waren niet alleen gekomen. Twee grote namen uit de Vaderlandse jazzscene waren met hen meegekomen naar de Martini stad. Gitarist Anton Goudsmit, bekend van zijn werk met Eric Vloeimans, de New Cool Collective en zijn eigen The Ploctones en Ton Petit. Op zijn schoorsteenmantel staat de Boy Edgar Prijs. Op een andere schoorsteenmantel, namelijk die van mondharmonica speelster Hermine Deurloo, staat dan weer de Bernie Bray Harmonica Player of the Year Award, waarmee ze in hetzelfde rijtje staat als Toots Thielemans en Stevie Wonder, en bekend van onder andere haar werk met het Willem Breuker Colectief, Al Jarreau, Candy Dulfer en haar filmmuziek. Twee figuurlijke zwaargewichten traden aan als versterking bij Blue Sands.
De concrete aanleiding voor het optreden met Goudsmit, met wie het al jaren speelt, en Deurloo, die deze avond voor het eerst met Blue Sands aantrad, is dat beide mee werken aan het tweede album van Blue Sands ‘For You’ dat met het krieken van 2025 zal verschijnen. Het is de opvolger van ‘No Longer Blue’, het album waarmee beide in 2022 debuteerden. De samenwerking tussen Reindert Kragt en Esther Van Hees ontstond op het Conservatorium in Amsterdam. Van Hees zocht mede studenten om Disney nummers te vertolken. Kragt was bereid om zijn bas hiervoor ten dienste te stellen. Dit evolueerde in het duo Blue Sands met zang en bas, met mooie eigen nummers en originele interpretaties van andermans songs. Het zijn niet de enige projecten van beide. Kragt is ook onderdeel van de band Kruitkoek en Van Hees schittert de rest van 2024 in de voorstelling ‘A Serenade with the Ladies of Jazz’, helaas (nog) niet in een theater in de buurt, maar op plekken als Lanzarote, Fuerteventura, Tenerife en La Palma in een samenwerking met het Atlantic Jazz Lab Orchestra en trompettist Natanael Ramos.
Martinus was tot de nok toe gevuld met belangstellenden. Reindert Kragt baste het intro van ‘What a Day, What a Day’, voor Esther Van Hees haar zang aan toevoegde, waarbij vooral door de bas een mooie intensiteit werd bereikt, naadloos werd overgeschakeld naar ‘Flowers Made Of Clay’ wat een mooie moodswing gaf. Een iets vlotter nummer wat, ook iets feller was en erg mooi melancholisch en filmisch. De eerste gast werd geïntroduceerd in de persoon van Hermine Deurloo die in het door Francois Hardy geïnspireerde ‘Sans Parapluie’ een prachtige extra gelaagdheid toevoegde en welhaast in duet ging met de zang. Hierna voegde Anton Goudsmit zich bij het gezelschap voor ‘The Meaning of Love’ en ‘Don’t Talk’, waarna steeds één of beide gasten toonden, waarom zij tot de top worden gerekend en de met awards gevulde schoorsteenmantels verdiend zijn. Goudsmit sprak zeer tot de verbeelding met zijn spel in het door hemzelf aangedragen ‘Don’t Talk ( Put Your Head On My Shoulder)’, oorspronkelijk van de Beach Boys, maar nu meer in een variatie op de versie van Ton Petit. Het mooiste nummer voor de pauze was ‘There You Go’. Juist op het moment Esther Van Hees aan een zwaar verhaal begon ginnegapten beide heren muzikaal, wat de overgang naar: “Mijn oma is overleden”, wel erg bruut maakte. Het is juist als de setlist een zwaar nummer vermeld ook prima om gewoon even stil te zijn en de zangeres de kans geven om haar verhaal de diepte mee te geven die het verdiend. De oma van Esther Van Hees werd getroffen door dementie en dat riep bij de zangeres het verlangen op om toch door die mist te kunnen doordringen om haar nog te kunnen bereiken, haar genegenheid en liefde te uiten en te vertellen dat het goed was als ze ging. Het resulteerde in een prachtig gevoelig nummer, waarbij beide heren zich revancheerden met voortreffelijk spel. Waarna de pauze werd bereikt met het trage maar schitterende ‘Calling You’. Na de pauze, eerst weer Blue Sands met een mooie geheel eigen Radiohead cover ‘Paranoid Android’ en ‘Give Me The Time To Say Goodbye’. Een nummer waarin, zoals de hele avond, Esther Van Hees zich bewees als jazz zangeres en met mooie verhalen het geheel aan elkaar knupte. Reindert Kragt is een uitstekende en originele bassist. Hij kruipt in zijn instrument en eigenlijk waren alleen zijn handen en zijn petje te zien. De nummer waren jazz, maar ook met ander invloeden. De rock van Radiohead en in ‘The Girl’ was er meer een R&B vibe en na het prachtige ‘Blue Sands’ een nummer waar ieders kwaliteiten nog eens duidelijk voor het voetlicht kwamen eindigde het met het chanson ‘Tous Les Garcon’. De staande ovatie vroeg om een toegift en die kwam met het trage intense ‘You Don’t Know What Love Is’. Wat een prachtige manier om reclame te maken voor je nieuwe album.