GRONINGEN – De gulden regel is dat je misschien wel niet naar je muzikale helden moet gaan kijken als ze wat verder in hun loopbaan komen. Het idealistische beeld zou dan wel eens kunnen kantelen. Een wijsheid om mee te doen en laten wat je wilt, want soms bevestigt zo’n artiest, waarom hij of zij een legende is. Bettye LaVette bijvoorbeeld maakte het volledig waar tijdens haar optreden in De Oosterpoort tijdens Rhythm & Blues Night in Groningen, terwijl ze echt op een leeftijd is dat ze niks meer hoeft te bewijzen, maar best lekker op haar lauweren mag rusten. Niks van dat alles in Groningen. Energiek beent LaVette over het podium, Haar stem heeft een prachtige patina die de zeggingskracht alleen maar versterkt en ze heeft aandacht voor elke uithoek van de zaal.
Bettye LaVette of, zoals ze ooit in ingeschreven bij de plaatselijk burgerlijk stand, Betty Jo Haskins, is het voorbeeld van blijven dromen. Iedereen zag de potentie van de jonge soul zangeres die vanaf 1962 platen opnam, direct succes had, maar ze paste eigenlijk niet goed in elk vakje, omdat ze haar werk combineerde met tal van andere genres. Blues, country, rock, soul, funk en gospel komen allemaal terug in haar werk. De waardering was er, maar de echte doorbraak naar een groot publiek vergde echter jaren. Pas met het album ‘I’ve Got My Own Hell to Raise’ dat begin deze eeuw uitkwam leerde de hele wereld, wat veel mensen eigenlijk allang beseften, en kon ze aanknopen bij haar eerste succes met nummers al ‘Let Me Down Easy’. Bettye LaVette hoort bij de allergrootsten. Inmiddels is ze vaak genomineerd voor een Grammy, hoewel de winst nog op zich laat wachten. Dit jaar was ze bijvoorbeeld met haar laatste album ‘LaVette!’ genomineerd. Haar eerste Grammy nominatie kreeg de Amerikaanse met ‘The Scene of the Crime’ uit 2009. Sindsdien bracht ze sterke albums uit zoals haar eerbetoon aan de grote zangeressen in wiens voetsporen zij mocht treden als Dinah Washington, Della Reese en the immortal Billie Holliday op ‘Blackbird’ en nam ze het werk van Bob Dylan onder handen in ‘Things Have Changed’.
‘Things Have Changed’ was ook het nummer waarmee ze haar show in Groningen opende. Lekker vlot en energiek beende ze over het podium voor deze mooie opening. Daarvoor was ze overigens fashionable late, wat jammer was, want daardoor was een deel van het ongedurige publiek al weer vertrokken naar een andere band. Na de prima opening nam ze het tempo er iets uit. Regelmatig nam ze de tijd om wat te vertellen. Een eerbetoon aan al die prachtige zangeressen die haar voorgingen en waar ze haast de laatste van een generatie, hoewel ze zelf handig haar als volgende generatie neerzette als inleiding voor een voortreffelijke uitvoering van ‘I Hold No Grudge’ bekend van Nina Simone, maar geschreven door Angelo Badalamenti en John Clifford, waarvoor ze even ging zitten. Voor het eveneens fantastische ‘Sooner or Later’, benoemde ze de ellende in de wereld van tegenwoordig als introductie van dit rustig aanzwellende nummer en na het vlottere ‘See Through Me’, nam ze de tijd om met name Nederland en de Britten te danken die al zo’n zestig jaar haar eerste succesnummer ‘Let Me Down Easy’ hadden omarmt en deze song nog steeds actueel en relevant maakten. Door de song in leven te houden was ook de loopbaan van Bettye LaVette in leven gebleven, vertelde de zangeres. Hierna werd duidelijk dat de late opkomst haar parten speelde, want veel mensen trokken langzamerhand weg naar een volgende act. Dat was jammer, want met nummers als ‘Plan B’ en ‘Hard to be Human’ liet Bettye LaVette horen nog steeds tot de absolute top van de soul, blues of welk hokje ze ook maar in gestopt moet worden volgens de wetten van de muziek industrie te behoren. Een totaal onopvallende band, door de donkere kleding vielen de muzikanten welhaast letterlijk weg in de achtergrond, zorgde voor een uitstekende begeleiding en de zangeres zelf was in topvorm met die heerlijke stem waaraan te horen is dat ze het allemaal heeft gezien en weet waar ze over zingt. Het was een eer om erbij te mogen zijn.