Loading...
Recensies 2015

Avond vol mooie country met Joy Mills Band

STEENDAM – Het was een avond rijkelijk besprenkeld met mooie countryliedjes. De Joy Mills Band had al verschillende optredens in de omgeving gegeven en de roep was het gezelschap dan ook vooruit gegaan. Op het podium Peter En Leni in Steendam werd die roep volledig waar gemaakt. De eerste twee liedjes bleven wat vlak, maar met het duet ‘You Never Know’ tussen Mills en bassist Tom Parker werd de nodige diepte gevonden en in het gros van die liedjes wist de band dat niveau te handhaven. De Joy Mills Band heeft naast de uitstekende zangeres ook in Lucien La Motte een troef. De pedal steel speler en electrische gitarist zorgde voor een verrassende begeleiding op de achtergrond en trad diverse malen, zoals in ‘I’ll Take You’ op de voorgrond met een spetterende gitaarsolo. Het risico is dat met zo’n prima gitarist te vaak een nummer wordt aangegrepen om op de solo toer te gaan, maar La Motte begreep prima dat meesterschap in de beheersing zit. Joy Mills liet zien zowel meer gevoelige nummers als ‘Bound to Find’ te beheersen als wat steviger werk. Hoogtepunt voor de pauze was het prachtige ‘Rocking Chair’ over een leven in haar laatste fase en de herinneringen over verloren liefdes. Prachtig.
In de tweede set werd deze toon voortgezet. Joy Mills trapte af met het mooie gevoelige ‘Lake’, maar bouwde in deze tweede set ook ruimte in voor haar bandleden die allemaal ook zelf projecten hebben. Tom Parker heeft een prachtige hoge stem en bewees zichzelf al in de duetten en harmonieën en kon nu aantonen dat hij ook als leadzanger niet zou misstaan. Lucien La Motte had met ‘Headlines’ een fijn eigen nummer, maar heeft niet de zang kwaliteiten van een Mills of Parker. De grootste verrassing was welicht Mike McDermott. McDermott had de hele avond prima ingetogen zijn drums gestreeld en trad met fijne zang in ‘Bleu Hornet’ echt even in de schijnwerpers. Daarna liet Mills nog even zien dat zij niet voor niets frontvrouw is met haar heldere country stem. Met een cover van Gerry and the Pacemakers, het rustige ‘Better Way’ en vooral in het prachtige ‘Tourist Town’, met geweldige La Motte solo, was ze meer dan overtuigend. Af en toe, vooral voor de pauze, een nummer dat niet helemaal bracht wat het moest brengen, maar met meer dan 23 nummers waarvan het grootste deel meer dan overtuigend is dat de band snel vergeven.