Foto: Cecelia Bortolazzi
VERONA – Het duurt even voor we Anna Bassy te spreken krijgen. Eindelijk lukt het dan om de artieste die namens Italië en Nigeria op The Great Escape in het Britse Brighton zich zal presenteren met haar fraaie combinatie van pop, soul en haar Afrikaanse roots te pakken te krijgen. Het is niet voor niets. “Anna Bassy is een Italiaans-Nigeriaanse singer-songwriter, geboren en getogen in Verona, die gepassioneerd is door muziek en zang vanaf zeer jonge leeftijd,. Reggae, soul, R&B en gospel zijn de genres waar ze verliefd op werd, wat haar door de jaren heen stimuleerde om het geluid van haar stem te verkennen. Ze houdt van artiesten die verschillende werelden combineren in hun muziek: Nneka, Ibeyi, Asa; maar ook Ben Harper en Nina Simone, haar oude muze. Ze schreef haar eerste onuitgebrachte nummers in 2016, oorspronkelijk bedoeld om alleen met zang en gitaar te worden uitgevoerd. In 2019 kreeg het project vorm en kreeg het de eerste steun. Er arriveerde een complete band die de arrangementen nieuw leven inblies, ze intenser en verfijnder maakte zonder hun delicatesse te verliezen. Tussen soul, pop en elektronische invloeden kregen Afrikaanse roots vorm”, stelt het Britse showcase festival haar voor. Thuis in Verona graven we dieper in de wereld van Anna Bassy.
Verona is niet moeilijk te vinden. Je gaat oostwaarts vanaf Milaan of in westelijke richting vanuit Venetië. In het midden van Noord-Italië tref je dan de stad met de vele bruggen, die al in Romeinse tijd een belangrijke centrale functie had. De stad kent een rijke geschiedenis met aardbevingen, overstromingen en oorlogen, maar ook cultuur en prachtige architectuur. Het is de geboortestad van Anna Bassy. We lopen over de Ponte Pietra die de Adige al zo’n 2000 jaar overspant voor de afspraak. “Ik heb het gevoel dat muziek altijd een deel van mijn leven is geweest, maar op een eenvoudige, natuurlijke manier”, gaat ze er goed voor zitten terwijl de zon de lente doet voelen. “Toen ik een kind was, zong ik in koren in de kerk, op school. Maar er waren geen muzikanten in mijn familie en ik voelde me tijdens mijn jeugd niet echt aangemoedigd om muziek serieus te benaderen. Ik moest eigenlijk wachten tot mijn 18e om zang- en muzieklessen te gaan volgen”, schets ze. Dan gaat ze verder over hoe ze toch de stap naar muzikant heeft gemaakt. “Zoals ik al zei, ik hield van zingen, maar pas toen ik mijn eigen muziek begon te schrijven en uit te voeren, begreep ik heel goed dat ik dat moest doen. Het was een manier om mezelf uit te drukken, mezelf in vraag te stellen en antwoorden te vinden. En een manier om met anderen te communiceren; voor mij, als introverte persoon, was dat een openbaring. Ik realiseerde me ook dat ik me er echt op mijn gemak voelde, gelukkig eigenlijk, toen wist ik gewoon dat ik dat wilde, en nog steeds wil, dat ik dat elke dag zou kunnen doen, daarvoor zou leven.”
“Ik begon contact te maken met de muziekscene van Verona, vrij laat, toen ik in de twintig was, toen ik live begon op te treden”, stelt ze over de stad. “Voordien was muziek slechts een persoonlijke ervaring, die ik alleen in mijn kamer beleefde. Rondkijkend was het moeilijk om iets te vinden dat bij mij paste, bij mijn smaak paste of mij kon vertegenwoordigen. En eerlijk gezegd niet alleen in Verona, maar in het hele land. Toen ik mijn luistersmaak begon uit te breiden, zocht ik vooral naar soul, R&B, gospel, funk, laten we voor het gemak zwarte muziek noemen, en dat kon ik vooral buiten mijn land vinden. In Italië waren er slechts enkele zeldzame gevallen van muzikanten die dat soort invloeden hadden. Dus ik denk dat de bijdrage die ik kreeg van mijn omgeving de aanzet was om ergens anders te gaan kijken. Maar natuurlijk, als je ergens opgroeit, is het onmogelijk dat de plek je niet doordringt, dus ik weet zeker dat je iets van Verona in mijn muziek kunt vinden, ik weet alleen niet wat.”
Verona heeft dus zeker een punt gemaakt, net als haar eigen muzikale voorkeuren en ook haar Nigeriaanse achtergrond in het ontwikkelen van haar eigen muzikale stijl. “In het begin ging het ontwikkelen van mijn sound heel gemakkelijk, met mijn eerste ervaringen in bands, had ik geen verwachting, het was maar een spel, een oefening, maar het was altijd een reactie op de inbreng van anderen. Ze stuurden me een instrumentaal nummer waaraan alleen zang moest worden toegevoegd, maar in hun eigen stijl en smaak”, overdenkt Anna Bassy. “Op een dag zat ik gewoon met mijn gitaar – het was een overgangsmoment in mijn leven – en de woorden, akkoorden en melodieën kwamen er allemaal uit, en van daaruit begon ik songwriting te verkennen als een persoonlijke ervaring, als een persoonlijk proces van begrip dingen, mezelf begrijpen.” Wew gaan er verder op in en onderzoeken wat haar inspireert en hoe ze nou precies haar liedjes schrijft, “Het varieert, maar ik praat vooral over wat ik in me heb. Alle gevoelens, emoties, gedachten die ik op geen enkele andere manier kan uiten: door middel van muziek kan ik ze onder ogen zien, begrijpen, een naam geven en ze delen met anderen. Soms is het onmiddellijk, komen woorden en muziek samen, soms duurt het een maand, en al die tijd besteed aan het vinden van de juiste woorden, de juiste toon voor die woorden, is kostbaar: het is een genezingsproces. En tenslotte komt de muziek soms in dromen, of beter gezegd, op dat moment tussen wakker zijn en slapen. Het enige wat ik hoef te doen is de kracht verzamelen om mezelf uit bed te trekken”, grijnst ze. Hoorbaar in haar songs zijn zeker ook de Afrikaanse roots van Bassy. “Ik vind dat de invloeden uit de Nigeriaanse of Afrikaanse muziek in mijn eigen sound op natuurlijke wijze combineren met de andere invloeden. Muziek moet volledig vertegenwoordigen wie ik ben, zonder het te forceren. Dat is voor mij fundamenteel. Ik heb op veel plaatsen naar mijn roots gezocht, en muziek is daar een van, ik heb geluisterd naar muziek die uit Afrika komt, en ik weet dat er al bepaalde aanleg in mij zat, oude echo’s, iets aangeboren, iets dat er voor zorgt dat ook al heb je geen idee hoe dat moet, het toch lukt, want het zit in jou. Als ik schrijf, als ik zing, komt dit allemaal al naar voren in combinatie met de andere delen van mij, de andere muziek die mij vormt.” Ze denkt even na en geeft dan nog mee: “Wat je moet weten is dat elk nummer over mij spreekt, maar ik hoop dat het ook over de luisteraar spreekt. En dat de meeste liedjes die ik schreef een oproep, een gebed, een smeekbede zijn, aan anderen en aan mezelf.”
In 2021 publiceerde de Italiaanse haar EP ‘Monsters’ en onlangs verscheen ‘Genesi’. “’Monsters’ was mijn eerste EP en daarmee wilde ik mezelf voorstellen, mensen welkom heten in mijn wereld. Ik verkende het thema angst: in elk nummer beschouwde ik een van mijn angsten en probeerde ik die door middel van muziek onder ogen te zien. In ‘Genesi’ is er geen gemeenschappelijk thema, behalve dat het een verzameling,” benadrukt ze, “is van de eerste nummers die ik schreef zelfs voodat ‘Monsters’ werd uitgebracht. Voor elk nummer heb ik ook een intro, of outro voor de track ‘Lulla-bye’, opgenomen die iets vertelt”, legt ze nogmaals een klemtoon, “over de manier waarop de track is ontstaan, bijvoorbeeld alleen stem en gitaar in ‘Lulla-bye’, of met een vocaal arrangement in ‘Genesis II’.
Een Nederlands optreden staat nog niet direct op de rol, maar wellicht dat haar showcase op The Great Escape hier aanleiding voor is. We informeren naar de doelen van haar deelname aan dit showcasefestival. Ze denkt er even over na. “Live optreden is erg belangrijk voor mij. Het is het moment waar ik het meest naar uitkijk en op een bepaalde manier ook vrees. Het is het moment waarop je contact maakt met de luisteraar en wat je op het podium doet, kan worden versterkt door de mensen in het publiek; het kan sterker, emotioneler, krachtiger. Ik zou graag meer en meer van dit soort momenten willen creëren, de mogelijkheid hebben om live op te treden in heel Europa, dus ik denk dat mijn zakelijke doel in Brighton zou zijn om promotors en boekingsbureaus te zoeken om mee samen te werken en dat kan me helpen om meer en meer te toeren. zo ver mogelijk qua afstand maar tegelijkertijd dichter bij de mensen.” Hoe denkt ze dat dan te gaan bereiken met haar show. “Het wordt mijn eerste keer dat ik in het Verenigd Koninkrijk optreed, en als eerste keer zal het speciaal zijn. Ik kijk er echt naar uit. Alle muzikanten op het podium en ik zullen ons best doen om via muziek contact met je te maken en met je te communiceren. Ik heb je aanwezigheid echt nodig, want voor een optredend publiek staan, is een geweldig moment van wederkerigheid. We zullen samen een feest, een feest, een ritueel hebben, we zullen onze energie en onze liefde voor muziek uitwisselen.” Ze wacht even, kijk je aan. “Ik hoop je daar te zien!”