Loading...
Recensies 2016

Alle 23 goed bij The Whispering Tree

STEENDAM – Het komt zelden voor dat achter elk liedje tijdens een concert de opmerking mooi kan worden gezet. Ook bij The Whispering Tree tijdens hun optreden bij Podium Peter & Leni in Steendam was dat niet het geval. Af en toe werd daar ook erg mooi of prachtig neergezet op het notitiepapier voor de recensie met daarop 23 songtitels. Naast kwaliteit ook kwantiteit. The Whispering Tree maakten een geweldige indruk bij het intieme optreden dat Eleanor Kleiner en Elie Brangbour gaven. Het Amerikaans/Franse Duo dat werkt vanuit New York tracteerden het publiek op zo’n onverwacht cadeautje met prachtige zang en uitstekende liedjes. Veel eigen werk, maar af en toe ook een prima gekozen cover. Met Kleiner achter de piano en Brangbour op gitaar begon het duo met het rustige ‘Better Off’ en vervolgden met het inderdaad mooie ”Where Have You Gone’. Sterke en gevarieerde eigen liedjes, soms rustig en ingetogen en afgewisseld met meer uptempo liedjes met fraaie teksten. De eigen liedjes werden even onderbroken met een eerbetoon aan de ouwe, edoch ontsterfelijke, helden als Woody Guthrie met het nog immer actuele ‘Deportees’, Pete Seeger met ‘Waist Deep in the Big Muddy’ en even later van Hedy West ‘500 Miles’. Fraai van een eigen interpretatie voorzien. In de meeste gevallen gaf Eleanor Kleiner bij elk liedje een fraaie uitleg of mooi verhaal. Hoe ze bijvoorbeeld in hun woonplats Pete Seeger bijn elke dag zagen lopen, banjo op de rug, ant die woone even verderop of hoe een liedje op de fiets werd geschreven. Het duo beschikt over twee mooi stemmen die ook uitstekend samengaan en laat zich beïnvloeden door folk, wat jazz invloeden, maar ook de chanson. Na het erg mooie swingende ‘Fat Cat’ volgde een korte pauze, waarna met ‘By The Side Of The Road’ de zaak weer werd opgepakt met nu Kleiner op gitaar en Brangbour op piano. Dat bleef een aantal liedjes zo voor de switch terug werd gemaakt waarbij dit mooi werd gecontrasteerd door het morbide ‘Washed Ashore’ en na de switch het vrolijke en luchtige ‘Slide’. Ee prima setopbouw. Naar het einde toe ging het tempo omhoog, maar niet voor ook a capella nogmaal de pracht van de stemmen was onderstreept met ‘Little Sailor / Bells’. Met ‘Willow’ en ‘Over the Rainbow’ werd afgesloten, maar met een publiek op de banken moest er wel een toegift komen en dat kwam met Leonard Cohen’s ‘Everybody Knows’. De enige vraag die daarna resteerde was: wanneer komen ze terug?