GRONINGEN – Enorme grijnzen, elkaar wat uitdagen, maar ook complimenteren, het publiek opjutten, een beetje macho in de gitaarsolo’s en ondertussen gewoon een heerlijke bluesrockshow met invloeden van southern rock neerzetten. Het podium dat de Leif de Leeuw band werd geboden tijdens R & B night in Groningen werd volledig gegrepen met een prima show, waar het goed van genieten was, o je nu stil aan de kant stond of juist swingend voor het podium in De Oosterpoort. Het speelplezier was zonneklaar. Leif de Leeuw is al jaren één van de meest getalenteerde en bekroonde bluesgitaristen van Nederland. Diverse awards won hij al op jonge leeftijd voor zijn gitaarspel. In 2014 verscheen van de band die inmiddels zijn naam droeg een EP, maar met het album ‘Leelah’, opgedragen aan Leelah Alcorn, en jonge transseksueel die worstelend met alles wat daarbij komt kijken zich op jonge leeftijd van het leven beroofde uit 2016, en vooral ‘Until Better Times’ uit 2017 komt de vaart erin en daarna brengt de firma De Leeuw cum suis een live album, een tribute aan de Allmand Brothers en in 2020 het studioalbum ‘Where we’re Heading’ uit en bouwt het in Nederland, mar ook daarbuiten een internationale faam op als één van de meest vooraanstaande bands in het genre. Om dat te onderstrepen kan ook inmiddels menig podium en festival van de bucketlist van Leif de Leeuw en kameraden worden gestreept. De band bestaat naast De Leeuw uit Sem Jansen op zang en gitaar, Boris Oud met de fender bass, Tim Koning op drums en Joram Bemelmans op drums, die regelmatig zo syncroom drummen dat zelfs de jas op het zelfde moment wordt uitgedaan. Willem ‘t Hart is er dan op hammond en wurlitzer, maar deze dag was er invaller Stan de Kwaadsteniet die bekend is van zijn werk als toetsenist met onder andere Maurice van Hoek en Charles Delemarra. De Kwaadsteniet kreeg gelijk een hoofdrol in het openingsnummer ‘Rosalie’, waar hij met zijn gedreven toetsenspel belangrijk was voor de sound in deze openingsset van de Leif de Leeuw band. Lekker een pittige opening, waar al veel elementen zichtbaar waren die deze show prachtig maakten. ‘Playing in a Band’ volgde met een sterke solo van de met grote hoed uitgeruste naamgever van de formatie en terwijl de groove bleef lopen kondigde De Leeuw ook het instrumentale ‘Gumbo Man’ aan waarin Boris Oud even uit de schaduw trad met een bedaarde bas solo. ‘Where I’m Heading’deed de band daarna uit de doeken voor het publiek, maar dat was voorlopig nergens, want de tijd was nog lang niet om en inmiddels was het publiek in de ban van de show, werd er volop gedanst en hadden de R & B Night gangers op dit nog middaguur er veel zin in. Een nummer met fraai orgelspel en een mooie opbouw naast de prima zang van Sem Jansen en een lang instrumentaal gedeelte, waar de band volop los ging. In zijn aankondigingen was Leif de Leeuw prima en rustig. Het publiek werd erbij betrokken en kort een krachtig werden de songs van enige toelichting voorzien. Na het meer verhalende ‘Drive on A’ en het met een krachtig drumspel ingeleide ‘James E’, waar Koning en Bemmelmans de groove neerlegden waar de rest van de band bij aanhaakte was het alweer bijna tijd om af te sluiten. De scherpe luisteraar en kenner van het werk van deze bluesrockers constateerde dat in ‘Small Town E’ een couplet er uit was gehaald, om meer muzikaal vuurwerk te bieden in dit nummer waarin Sem Jansen als zanger toch mooi kon excelleren waarna werd afgesloten met ‘Jessica A’, wat naadloos overging in ‘Whipping’. Een concert waarmee Leif de Leeuw bewees dat het thuis hoort in die Nederlandse, Europese en wellicht wereldtop van de bluesrock. Uitblinkers op R & B Night in De Oosterpoort, daar kun je internationaal namelijk mee aankomen.
Zonneklaar speelplezier bij Leif de Leeuw Band
