ZUIDHORN – De spreekstalmeesteres van het podium Lambermont merkte bij de introductie van de Suzan Veneman groep terecht op dat het klonk alsof het gezelschap al langere tijd bijeen was. Dat bleek geenszins het geval. Integendeel de Suzan Veneman Groep kende zijn debuut op het podium tijdens Jazz Te Gast in Zuidhorn. Dat bleek overigens bijna nergens uit. Alleen uitgesproken zenuwen van de naamgeefster en de afhankelijk van de bladmuziek wees erop dat de composities van de trompettiste nog moeten inslijten. Helaas had de band voor het debuut een winderig moment gekozen en dus was dat op zijn plek houden van de papieren nog een klus die veel plakband en vooral knijpers vereiste. Op het moment dat die waren geplaatst en tussen de nummers op nieuwe papiertjes herplaatst kon het gezelschap ‘The Start of Something Good’ in zetten. Hoe mooi en zelfverzekerd kun je het debuut een naam geven in inderdaad een prachtig stuk, waarin Veneman aanvankelijk een mooie wisselwerking had met tenorsaxofonist Joao Driessen en later prachtig soleerde in dit swingende stuk en tegen het einde ook Timothy Banchett op piano ruimte gaf voor een schijnwerpermoment. Sterk stuk, waarmee Veneman haar claim zette. Terecht, want deze Nederlandse trompettiste vloog uit van het conservatorium in Groningen, waar ze 7 jaar geleden op 21 juni met een memorabel concert afstudeerde, naar de Rutgers Universiteit in de Verenigde Staten en daarna had ze leermeesters als David Baker en Curtis Fuller. Haar prijzenkast is uitdijende en de lof die haar wordt toegezwaaid is ruimhartig en, zo bewees ze in Zuidhorn, terecht. Veneman verklaarde in haar overigens prima aankondigen desondanks wat zenuwachtig te zijn voor ‘Not Myself’, nog maar twee weken geleden neergepend en nu zijn eerste uitvoering kennende. In het nummer was het aanvankelijk Driessen die het voortouw nam, voor hij het stokje overgaf aan Veneman en uiteindelijk drummer Wouter Kühne, die samen met de rustige contrabasist Tijs Klaassen de ritmesectie vormde, maar ook als solist aan bod kwam in dit wat rustigere stuk. “Ik schrijf ook van die lange stukken”, verzuchtte Veneman terwijl de papieren voor ‘Journey of The Monarch Butterfly’ stevig werden bevestigd. Een blik op de klok bevestigde dat, want in het toegewezen half uur pasten maar drie stukken. Dat werd halverwege het nummer weinig subtiel ook door de podiumcrew duidelijk gemaakt. De afsluiting was zomers, De reis die de Monarch vlinder maakt van Zuid- naar Noord-Amerika was de inspiratiebron voor dit nummer. Wederom haar voortreffelijke spel met veel subtiliteit, kracht wanneer het nodig was, maar vooral heerlijke klanken, ook van saxofonist Driessen, maar in dit laatste nummer was het vooral pianist Timothy Banchett die uitblonk in een vrolijke pittige compositie. Een erg fijne kennismaking met dit van talent overborrelende gezelschap. Het begin van iets goed, dit zeer geslaagde en fijne debuut vol met instrumentale swingende jazz.
Zeer geslaagd debuut Suzan Veneman Groep
