Het Noorse Yuma Sun was één van de meer in het oogspringende acts op Eurosonic afgelopen jaar. Dat kwam deels door de act waarbij de bandleden eerder met minder dan met meer kleding het januari weer trotseerden, maar uiteindelijk meer bleken dan een act en een fijn portie Noorse rock presenteerden. Het is alweer het derde album van deze band die daarmee een lekker rock album presenteerden met invloeden van Rock & Roll, gothic en zeker ook een vleug country. Het maakt het een fijne toegankelijke plaat met uiteraard een stevige sound. ‘Josephine’ is daar een voorbeeld van, evenals het welhaast popachtige ‘Violets to Stone’ met als tegenhanger het zware ‘Give me Fever’ waarin de duivel even bezit neemt van het gezelschap. In Jaran Hereid heeft de band een fijne charismatische zanger. Hij wordt ondersteund door Bjorn Ognoy op onder andere lapsteel, Espen Lund als gitarist, drummer Andreas Dyraas en de in Groningen al vervangen bassist Simon Kjelsvik. Niet elk liedje is even indrukwekkend. De band had zichzelf een plezier gedaan door opener ‘St Louis’ op een iets minder prominente positie te brengen, maar met liedjes als het theatrale ‘The Judas Tree’, het prachtige ‘High Road’, zeker één van de mooiste nummers van dit album en het ‘Mary’ een liedje waarin juist de achtergrondzang een hele mooie hoofdrol opeist bewijst Yuma Sun veel in zijn mars te hebben. De afsluiter is de titelsong van het album. Helaas is het sinds Eurosonic stil geworden rond deze Noorse rockers. Ze werken aan nieuw materiaal naar het schijnt. Als het deze kwaliteit heeft, dan wachten we graag nog even, hoewel het opheffen van de band website het ergste doet vermoeden.
Yuma Sun – Watch us Burn
