GRONINGEN – Wat was dat ontzettend jammer. Al naar een paar nummers werd er, terwijl de band nog lang niet klaar was, al het teken tot afronden gegeven bij dit gewoon erg lekkere concert van Waterleaf. Te voorkomen, want de planning was er één waarbij het ene muziekgezelschap, na de andere zonder pauze op het toneel werd verwacht en dan rent het schema van je weg, want zoiets kost ook tijd. Met vijf minuten pauze tussen de acts en grotere gezelschappen beter plaatsen in het programma van de show van Vrijdag op Noorderzon, voorkom je dat één band het kind van de rekening wordt, helemaal omdat ook hier fans, familie, vrienden en pers voor naar het Noorderplantsoen waren gekomen en het ook nog eens een uitstekend optreden was. Dat kondigde zich aan met een meer dan enthousiaste aankondiging van zangeres Margrieke Hoornstra. Waterleaf is een band die de afgelopen periode al de nodige golven heeft gemaakt. Vera en Simplon werden bespeeld. Grunnsonic en het Pagefestival werden aangedaan. Een nummer 1 notering behaald op een regionale hitlijst voor bekende namen en vooral trokken ze de aandacht met hun verzet tegen toegangsgelden vragen bij het Bevrijdingsfestival in Groningen. Waterleaf is een Groninger dreampop band. Naast Hoornstra is Sander van Leeuwen, de gitarist van Waterleaf, vast gezicht en verder tonen de band foto’s nogal verschillende samen stellingen. In het Noorderplantsoen werd ‘A Man is a Man’ ingezet met ook een toetsenist. Direct zat het goed op het podium en vlot en vol energie werd dit aanstekelijke nummer gebracht. Wellicht al met een potentieel tijdsgebrek in gedachten kwam de boodschap van dit nummer niet naar voren. Dat was jammer, want het is een meer dan actuele kwestie. Het gaat er in dit liedje om dat seksueel wangedrag van mannen te vaak onder het tapijt worden geveegd, want zo zijn mannen nu eenmaal. Een oproep tot een andere kijk op machtsstructuren en dat had best mogen worden verkondigd in de aankondiging. Een mooie opbouw was er te beluisteren in ‘Lost in my Fantasy’. Het was één van de nummers waarin de zang van Margrieke Hoornstra uitstekend tot zijn recht kwam. Het is een zangeres met een lichte en zeer aangename heesheid in haar stem, die haar zang direct een extra diepte en zwoelheid mee geeft. Op het podium een enthousiaste en energieke frontvrouw had ze zich wel in een lastig parket gewerkt door juist op het plekje met het minste ruimte te gaan staan. ‘Step Away From the Dark’ kreeg wel en mooie introductie van de frontvrouw. Het is een nummer over de donkere pandemische tijden die hopelijk definitief achter ons liggen. Een tijd die er ook bij Waterleaf pittig inhakte en waar dit prachtige nummer overging, dat je niet in de melancholie moet blijven zwelgen. Dit mooie nummer had een fijne zwaarheid die prima bij het onderwerp past en liet zich geweldig aanhoren. De Zangeres werd prima ondersteund door haar band, waarbij zowel toetsenist als gitarist zich kon onderscheiden en er ook wat hulp was in de beat van een drumcomputer. Hoe wreed dat juist na dit hoogtepunt de organisatie voor het podium verscheen om aan te geven dat de band moest afronden. Dat had allemaal wat beter en charmanter gekund met iets meer respect voor publiek en artiest, ondanks de strenge festivaltijdwetten. Waterleaf eindigde daarom voortijdig met ‘XTC’, nogmaals een mooi voorbeeld van de prima songwriting en arrangementen die de formatie in zich heeft, want ook dit nummer kende een mooie evolutie van kalm naar feller. De rest, dat houden we maar te goed, want Waterleaf is prima bezig en een bezoek meer dan waard.
Waterleaf wordt tekort gedaan
