BATH – “Sorry”, verontschuldigt ‘Emma Hooper zich vanwege uitstel van het interview. “Een kersverse baby, mijn schoonmoeder is over uit Amerika en ik had studiotijd om een aantal dingen op te nemen. Ik moet jongleren met de tijd, maar nu heb ik tijd hoor.” Dat lukt een multitaskende dame die de viola kan spelen en gelijk borstvoeding kan geven. Emma Hooper, Canadeze in Groot Brittanië, is bestsellerauteur maar vooral ook artieste als ‘Waitress for The Bees’. Wishfulmusic haalt deze zangeres met haar liedjes over dino’s en vlinders op 3 april naar Groningen voor een optreden in Café Merleyn samen met BRTHR en Larkhall.
Net zoals Emma Hooper nu haar Viola speelt en het zo haar babyzoon mee geeft, zo werd de muziek ook haar meegegeven. “Ik ben met vioollessen begonnen toen ik drie jaar oud was via de Suzuki methode. Mijn eerste instrument was een kartonnen doos in de vorm van een viool. Eigenlijk zijn mijn lessen nog eerder begonnen. Mijn ouders namen mij als baby al mee naar de vioollessen van mijn oudere broer. Ik nam het in me op als een spons zo klein als ik was. Op mijn elfde ben ik van de viool overgestapt op de viola.”
Met deze achtergrond kwam Emma Hooper terecht in de muziek. Waitress for the Bees was echter nog verborgen aan de verre horizon. “Ik heb heel veel jaren gewerkt als sessiemuzikant. Ik speelde dan andermans muziek. Ik heb bijvoorbeeld opgetreden met Peter Gabriel. Dat was geweldig en tegelijkertijd heel beangstigend. Je stond voor 30.000 mensen te spelen en ik had ee solo van één noot. Het was een B natural. Ik weet het nog altijd. In 2010 tijdens een trip naar Finland heb ik besloten dat het tijd was om te proberen mijn eigen muziek te gaan schrijven en spelen. Dat was de geboorte van Dino Viola pop. Dat bleek in me te zitten. Het is me opgevallen dat hoewel al mijn liedjes gaan over verschillende insecten en dinosaurussen, ze eigenlijk gaan over een plek. Over thuis of dat je weg bent van huis. Ik kom van Alberta, Canada en daar woonden heeeeeeeel erg veel dinosaurussen. Er worden constant dieren opgegraven, vaak zoeken ze er naar, maar regelmatig komen ze ook botten tegen per ongeluk. Deze oude botten zijn voor mij metaforen voor thuis. Voor een tijd en voor een plaats waar je thuis hoorde.”
Alberta Canada en de vele oude botten werden echter door Emma Hooper ingeruil voor het Britse Bath. “Een prachtige stad”, jubelt Emma Hooper. “Ik hou van Bath en het Zuidwesten van Engeland in het algemeen. Het is Engeland zoals iedereen het kent uit de boeken. Glooiende groene heuvels waar lammetjes dartelen tussen de narcissen. Deze regio heeft ook een sterke muziekscene die elkaar versterkt. Er gebeurt heel veel op muzikaal gebied, er zijn veel studio’s, veel podia en iedereen is altijd bereid je te helpen of om met je mee te werken. Het is één grote muzikale familie. Heel anders dan de muziekscene in Londen. En Canada.. dat land is zo enorm groot. Je moet vaak tussen de acht en veertien uur rijden om bij het naastgelegen podium te komen. Dat is zo arbeidsintensief.”
Naast Waitress for the Bees is Emma Hooper ook academicus, voor de universiteit in Bath doet ze onderzoek naar diverse culturele aspecten als muziek cultuur, gender, Retro Futurisme en pedagogie om maar een paar aandachtsgebieden te noemen, maar sindskort ook bestsellende auteur. Haar roman ‘Etta and Otto and Russell and James’ is inmiddels in 23 landen uitgebracht en in 18 talen verkrijgbaar, waaronder het Nederlands. Het is het verhaal van Etta die hoogbejaard nog een keer de oceaan wil zien en lopende de meer dan 3.000 kilometer die haar van de zee scheidt wil afleggen. Haar man Otto die alleen is nu en waarop demonen uit het verleden greep krijgen, Russel, de buurman die op zoek gaat naar Etta en dan is er ook nog James. Een ontroerend en liefdevol boek. “Er is veel aandacht voor ritme en tempo in mijn schrijfwerk”, klinkt het bedachtzaam als Emma Hooper haar werk als muzikant en schrijver vergelijkt. “Misschien wel iets te veel”, concludeert ze.
In Groningen staat ze echter als Waitress For the Bees. In 2015 bracht Waitress for the Bees het album ‘Cicadanthem’ uit. De opvolger van het eerder verschenen ‘Albertosaurus’ uit 2010. “Dinosaurussen zijn erg groot”, vertelt Hooper. “Het volgende album moest dus gaan over iets heel erg kleins, zo voelde het aan. Maar ook over iets heel erg ouds. Insecten zijn al ouder dan de dinosaurussen. Ik heb nog niet het gevoel dat dit album helemaal af is. We werken nog aan een aantal videoclips voor bij de nummers.”
Dat werk moet nog even wachten. Eerst toert Waitress for the Bees door Duitsland en Nederland en doet ze op 3 april Groningen aan voor haar enige optreden in dit land. “Het is al erg lang geleden dat ik voor mijn muziek in Nederland en Duitsland ben geweest. Ik ben als auteur nog wel naar de Buchmesse in Frankfurt am Main geweest. Het is wel vier jaar geleden dat ik in Nederland ben geweest. Ik moet dus even afwachten hoe de reacties zullen zijn deze keer”, klinkt het nog even afwachtend. Dan gaat Emma Hooper verder met jongleren met tijd, babies, schoonmoeders, muziek en schrijfwerk en staat de afspraak voor in Groningen.