CORREGGIO – Precies in het midden van het Noorden van Italië ligt de Reggio Emilia met daarin de plaats Correggio. Het is niet zo’n grote plek met 26.000 inwoners en heeft voornamelijk bekendheid als geboorteplaats van de gelijknamige schilder die vanaf zijn standbeeld nog steeds vorsend zijn omgeving in zich opneemt. De San Quirino zorgt er voor de zielen en het Teatro Asioli brengt de cultuur. Een rustig plekje, waar je niet verwacht dat de blues en folk zo hun impact kunnen hebben. “Neem folk, Americana en een bezwerende stem en combineer dat met Mediterrane gevoeligheid en je krijgt Violetta Zironi,” adverteert Eurosonic haar. Violetta Zironi kijkt lachend de wereld in als we rondkijken in Correggio en ons verbazen dat Americana hier zo bij haar voet aan de grond heeft gekregen. “Er is geen Italiaanse Americana traditie”, vertrouwt ze ons toe. “Een paar goede mensen spelen de blues in Italië.” Op 17 januari hoort Violetta Zironi daar in ieder geval niet bij, want dat staat ze eerst in de Coffee Company voor Platosonic en later in de Lutherse Kerk voor haar Eurosonic showcase.
Als we in het centrum van Correggio ons hebben geïnstalleerd en de Correggesi zich door de koude maar droge dag haasten steekt Violetta Zironi van wal. “Ik ben begonnen met het spelen op de piano toen ik een jaar of 5 was en ik heb dat instrument zo’n 11 jaar bespeeld. In de tussentijd ben ik ook met gitaarspelen begonnen en heb een aantal liedjes geschreven die ik ook zelf zong. Mijn vader is ook muzikant en mijn moeder een gepassioneerd muziekliefhebber, dus die hebben dat altijd ondersteund. Ik besloot rond mijn 18de dat ik van mijn muziek mijn beroep wilde maken. Ik begon toen te spelen in een country en blues trio en we hadden tournees door de omgeving. Dat was zo veel fun. Ik voelde ook steeds meer de noodzaak om mijn eigen liedjes te gaan schrijven en mijn eigen geluid te ontdekken. Eigenlijk vertelde ik het net verkeerd, het is geen besluit geweest, maar de muziek heeft me gevonden. Het heeft lang geduurd voor ik het gevoel had er klaar voor te zijn, maar ik ben het altijd blijven proberen.”
Dan werpen we samen een blik op die merkwaardige, maar bloedstollend mooie sound van Violetta Zironi. Die onmiskenbare Americana invalshoek, maar met zoveel meer. “Ik vond het heel vanzelfsprekend om ook mijn wortels te omarmen. Als Italiaanse heb ik een enorme muzikale erfenis in mijn eigen land. Veel Italiaanse artiesten zijn dat vergeten en vertalen dat niet naar de internationale muziekwereld. Het was voor mij van groot belang om een formule te vinden waarin ik kon communiceren met een internationaal publiek”, klinkt het ambitieus, “met dit genre. Erg melodisch, lyrisch en romantisch.” Americana en Folk, maar met een Italiaanse vertaalslag. “Ik hou er van om mijn liedjes samen met andere songwriters of artiesten te schrijven. Ik vind dat het altijd wat extra’s brengt in een liedje, iets dat ik gemist zou hebben als ik er alleen aan begonnen was. Meestal beginnen we met de muziek en we laten de muziek ons inspireren voor de tekst. Ik bedenk meestal een concept, vaak geïnspireerd door mijn eigen persoonlijke ervaringen of belevenissen die ik herinterpreteer. Mijn relaties met andere mensen, mijn gevoelens en soms neem ik iets dat ik heb meegemaakt en vertaal dat in een verzonnen verhaal.” Luisterende naar nummers als ‘Half Moon Lane’, ‘Don’t Make me a Fool’ of haar nieuwe single ‘Oasis’ bekruipt je een gevoel van melancholie. “Ik voel me niet van nature aangetrokken tot droeve liedjes”, gaat Zironi hier op in met een ernstige blik. “Ik denk dat een flinke scheut melancholie er altijd wel in zit, waar we het ook over hebben. Niets is immers perfect. En als het dan wel zou zijn, hebben we ook zware tijden gehad om daar te geraken. Dat is wat een verhaal boeiend maakt. Net als in een sprookje, er is altijd een moment dat het mis dreigt te gaan door een gevaar of omdat je zwak bent, wat dan het uiteindelijke resultaat meer een overwinning maakt.”
Deze liedjes hebben een plek gekregen op de EP ‘Half Moon Lane’ “De EP ‘Half Moon Lane’ was het startpunt van mijn muzikale pad. Het bevat liedjes waar ik vaak niet heel erg diep over heb nagedacht. Liedjes die ik moest schrijven en uitbrengen om op één of andere manier iets aan het rollen te krijgen. ‘Half Moon Lane’ was mijn eerste spreekwoordelijke thuis buiten mijn ouderlijk huis, dat betekent veel voor mij. Het is het verhaal hoe ik verhuis uit het huis waar ik opgroeide en de start van mijn reis op eigen benen door deze wereld. Ik heb net nieuwe muziek opgenomen en die nummers gaan we in de loop van dit jaar uitbrengen is de bedoeling.”
Onopgemerkt is Violetta Zironi niet gebleven. Mensen als de legendarische Ben E. King en geliefde singersongwriter Jack Savoretti deelden graag hun podium met de jonge Italiaanse. De zangeres wordt lyrisch als ze terugdenkt aan die ervaringen. “Optreden met Ben E. King en Jack Savoretti waren ervaringen om nooit te vergeten. Jack heeft me zoveel bijgebracht over alle aspecten van het vak. Hij heeft me ook doen beseffen dat er buiten Italië nog een hele muzikale wereld was. Ik ben ook zo blij dat ik nog heb mogen optreden met Ben E. King. Hij is zo’n legende in de muziekwereld en ik voel het als een privilege dat ik hem heb ontmoeten voor hij kwam te overlijden.”
We mogen dus een woord van dank aan Jack Savoretti richten dat Violetta Zironi op Eurosonic staat. We sluiten af met haar optreden in Groningen en optreden in het algemeen. “Ik heb altijd het gevoel als ik voor een zaal vol nieuwe mensen het podium op ga om mijn emoties met hen te delen, dat ik vraag of ze me binnen willen laten in hun wereld en tegelijkertijd laat ik ze ook in mijn wereld. Dan hoop ik dat er iemand is die zich hierin herkend en ook deze gevoelens heeft. Ik hoop het beste uit Eurosonic te peuren. Ik kijk er enorm naar uit. Ik heb dus net nieuwe muziek opgenomen, waar ik enorm trots op ben en ik hoop dat door deel te nemen aan dit festival ik de juiste mensen kan treffen die op mijn rijdende trein springen en waarmee ik weer samen nieuwe liedjes kan gaan schrijven. Ik treed op in een kerk voor mijn showcase met een gloed nieuwe set, met daarin snaarinstrumenten en een elektrische gitaar. Ik zal me focussen op de nieuwe liedjes die ik dit jaar heb geschreven”, besluit Violetta Zironi haar verhaal. We zien haar weer op 17 januari in Coffee Company of in de prachtige Lutherse Kerk in Groningen.