GRONINGEN – Vikings in Tibet deed zichzelf te kort in de Jack Daniel’s Barn bij Grunnsonic. De band liet tijd liggen om indruk te maken met een erg korte set. Het zestal liedjes dat op het programma stond werd er in iets meer dan twintig minuten gespeeld. Tijd zat voor meer Vikings in Tibet dus. Die mogelijkheid werd niet gegrepen. In het zestal gespeelde songs wisselde de Groningse band uitmuntende passages af met momenten waar ze niet zo goed uit de verf kwamen. De opening was krachtig. De dreampop werd gegoten in een stevig jasje. De band speelt degelijk en heeft prima nummers. Steunend op degelijk gitaarspel heeft Vikings in Tibet wat te vertellen in de wat rustigere nummers en het snellere werk. Af en toe moet het gezegde minder is meer nog worden toegepast. Er kan nog gewonnen worden in de zang. De samenzang is echter prima en dan ondersteunen de stemmen elkaar, Met ‘White Room’ had Vikings in Tibet ook de nieuwe veelbelovende singel op de setlist staan. Een fijn wat rustig nummer en ook het afsluitende ‘Orange Sounds’ spreekt aan. Ondanks dat er dus voldoende tijd is wordt er nauwelijks contact met het publiek gezocht met een praatje. Jeppe Gooskens, Marijn Gooskens, Joe Wilcox, Nils de Jonge, Thijs Keulen en Corné de Wolf hebben zat in hun mars en dat komt er bij tijden ook uit, maar op andere terreinen moet Vikings in Tibet nog flinke stappen zetten om een nog evenwichterige set van hoogniveau te spelen en de geboden mogelijkheden te grijpen.
Vikings in Tibet wisselen sterke momenten af met mindere
