GRONINGEN – In een wat kleinere bezetting dan voorheen blijft het Groninger anarcho-folk gezelschap Shoe Eating Rabbits altijd een klein feestje. Het is bij tijden rauw en ongepolijst en op andere momenten erg fijn en gevoelig, maar altijd straalt het plezier er vanaf. Shoe Eatings Rabbits is Joris Witvliet, ook actief in onder andere The Stingers en Black Burned BBQ Boys op resonator gitaar en ooit voor het voetlicht getreden als lid van de roemruchte The Kickers die in een vrouwengevangenis furore maakten, Eva van Dijk op viool die daarnaast schittert in Youth Deprivation en Mary & The Breakups en opmerkeljk genoeg doet ze dat respectievelijk op basgitar en drums, en tenslotte accordeonist Jan Roelof Bathoorn die concertorganisator is en ook in Limonchiki en Shitfaced Mermaids speelt. Vooraf even tellen leverde op dat ze samen in 12 bandjes zaten en als je de dubbeltellingen eruit haalt bleven er nog tien verschillende bands over, waarmee hier toch ruggengraat van de Groninger muziekscene op het podium stond. Vandaag dus het sinds 2011 een vaste waarde zijn Shoe Eating Rabbits dat folk mengt met vleugjes punk, Cajun en Mediterrane invloeden als Balkan en gypsy. Het trio begon nog even zoekende in ‘Muddy Waters’, maar in de loop van dat eerste overigens mooie nummer vonden de stemmen elkaar en daar was ook tijd voor in dit rustige nummer. Precies op tijd om van ‘Sorrow & Bone’ met Eva van Dijk in de leadzang een hoogtepunt te maken al vroeg in het optreden. Dat hoge peil werd verder vastgehouden. Het lekker vlotte ‘Hound’ beviel en voor ‘Kaixis’ werd een Griekse sfeer opgeroepen, wat even een fijn uitstapje was. ‘Let Me Go Home’ zette de reeks aan prima folksongs hoort. Drie prima stemmen, maar in de krachtige harmonieën van de Shoe Eating Rabbits zit veel pracht verborgen, waarbij niet het mooie samenzingen wordt beoogd, maar meer de individualiteit wordt benadrukt. Via het mooie ‘Let Me Fall’ was ook ‘Dead Birds’ weer prachtig. Her en der mocht deze keer aan de aankondigingen wat meer aandacht worden besteed, maar muzikaal was het prachtig met een dominante accordeon, die de ritme sectie vormde, een robuuste resonator en daar boven op het erg fraaie vioolspel van Van Dijk. Dat kwam in ‘Dead Birds’ tot uitdrukking, maar de viool ook bijzonder in het cajun ‘Mardi Gras’. Heerlijke Americana viel te beluisteren in ‘Road Down South’, om daarna alweer af te sluiten. Shoe Eating Rabbits blijft heerlijk zichzelf hoeveel mensen er ook op het toneel staan en blijven prima shows geven. Fijn authentieke en eigenzinnig en dat maakt ze ook leuk, omdat je dat kan doen als je de materie beheerst.
Vaste waarde Shoe Eating Rabbits blijft vermaken
