GRONINGEN – Je hebt prinsen in vele soorten en maten: Prins-gemaal, Pandjes Prins, Prins Carnaval, de Prins-Bisschop van Munster en Michael Prins. Deze laatste zou optreden op het festival Bommen Berend ter ere van het afdruipen van de Prins-Bisschop Bernhard von Galen voor de muren van een standvastig Groningen enkele eeuwen geleden. Een festival in het Forum in de Martini stad. Echter om plausibele redenen moest Michael Prins op het laatste moment forfait geven en daarom zocht de organisatie een inval-prins. Deze werd gevonden in de Nederlandse kroonprins van Bruce Springsteen Tim Akkerman. Halsoverkop zadelde deze prins zijn witte paard en galoppeerde naar het Noorden om een zeer overtuigende show te geven met vooral eigen werk. Dat was zeer plesant, want Tim Akkerman, die de laatste jaren veel bekendheid geniet als Springsteen vertolker, is ook een geweldige songwriter en dat mag ook zeker niet ondersneeuwen. Tim Akkerman klopte als zanger van DI-RECT aan het raam, maar is inmiddels al jaren op eigen benen. Tegenwoordig met zijn begeleidingsband The Ivy League. Zijn laatste album, Lions Don’t Cry’ verscheen in 2019. Het spreekt voor de professionaliteit en flexibiliteit van de zanger dat hij ondanks dat hij aan het einde van de middag pas wist dat hij een omweg via Groningen moest maken en daarna nog een ander concert had, dat het nooit afgeraffeld of gehaast voelde. Akkerman nam de tijd om zijn liedjes te brengen, vaak met een mooi verhaal. De man uit de Hofstad begon rustig met ‘Love Burning’ en vervolgde mooi met ‘Keeper’, dat ook rustig was en net even gevoeliger. Beide zijn afkomstig uit de afgelopen Corona pandemische periode. Akkerman en kompanen besloten niet stil te zitten, maar juist de creatieve sappen digitaal te laten vloeien, met als resultaat de EP ‘Keep the light on’. Beide nummers stralen de rust en de contemplatie van deze periode uit. Voor contemplatie kun je ook altijd naar Bruce Springsteen kijken en helemaal als je, zoals Akkerman, idolaat bent van deze Amerikaan. ‘The River’ is een fantastisch nummer, maar werd wel heel erg gebracht op de manier van Springsteen. Juist als het eigen werk centraal staat zou Akkrman hier best nog meer zijn eigen interpretatie aan mogen geven in plaats van het zo precies mogelijk naspelen. Met een mooie anecdote en een aanbeveling om vooral ook de clip te bekijken ging het verder in het prachtige en intens gebrachte ‘Dance Tonight’ en het hoogtepunt van dit optreden was ‘The Road’ over hoe iedereen zijn eigen ontwikkeling heeft in het leven. Een liedje met een fraaie progressie en waarin hij die intensiteit van het vorige nummer mooist wist vast te houden. Akkerman, setlist loos en voor de hand weg spelende, viel gelukkig niet in de valkuil van zijn helden. Hij kondigde vooraf aan werk van zijn favorieten en ook wat eigen werk te brengen, maar bleef gelukkig vooral bij eigen materiaal. Het vlotte ‘Silver Linings’ was een mooie aanloop naar het heel persoonlijke ‘Winner’, ook bekend uit de versie van Floor Jansen, dat hij met zicht- en hoorbare liefde zong voor zijn broer, die in een rolstoel zit en daardoor zich niet laat weerhouden om dit leven toch ten volle te genieten. Een prachtige boodschap om mee te geven op deze avond, want iedereen heeft wel eens een wegvallende Prins in zijn leven of een andere tegenslag en dan moet je toch door en blijkt de inval-prins toch een prachtig hoogtepunt op het Bommen Berend Festival.
Tim Akkerman boeit met eigen werk
