Foto: Michal Augustini
HULL – Het is in Hull dat we Thom Artway treffen. Niet ongewoon toch dat een singersongwriter in The Polar Bear zijn liedjes zingt, ware het niet dat Artway Tsjech is en voor zijn Britse toer in het Verenigd Koninkrijk rond trekt. Het is zijn laatste optreden voor hij via Zwitserland weer naar Praag trekt. De volgende reis staat alweer op het programma. Groningen en Eurosonic waar op 17 januari de Tsjech zijn showcase zal spelen in de Doopsgezinde Kerk. Artway ontwikkelt zich tot één van de belangrijkste Tsjechische muzikale exportproducten met zijn karakteristieke zang en inmiddels mooie festivals als Sziget, Waves Vienna en MaMa doorgestreept op zijn bucketlist..
“De meeste bands zingen nog steeds in het Tsjechisch”, vertelt Thom Artway als we aan een soort van vergelijking beginnen tussen Londen en Praag. “Ik ben één van die muzikanten die dat niet doet. Als ik eerlijk ben, de weg naar succes is vanzelfsprekend korter als ik in het Tsjechisch zou zingen. Echter, dan is het ook onmogelijk om in het buitenland op te treden. Er is in Praag toch een kentering gaande en meer en meer succesvolle muzikanten zingen in het Engels. Praag is een inspirerende stad. Het is een hele charmante stad en die geest van de stad hoor je wel terug in mijn liedjes.” Dan gaat de blik naar Londen. “Het is altijd toch een wat vreemd gevoel als ik in Londen op een podium sta. Ik heb mijn hele leven voor het grootste deel geluisterd naar muziek gemaakt in het Verenigd Koninkrijk en nu deel ik het podium met die artiesten waar ik eerder naar luisterde. De muziek die we maken is echter precies hetzelfde, daar voelen we elkaar aan. De taal kan dan nog een obstakel zijn, maar ik vind het belangrijk als songwriter dat mijn liedjes begrijpelijk zijn en dus zing ik in het Engels. Als ik in Tsjechië speel, dan is het eenvoudiger voor me om bijvoorbeeld een grapje te maken of in het algemeen te communiceren met het publiek, want Tsjechisch is toch mijn eigen taal waarmee ik ben opgegroeid. Ik heb nog echt meer ervaring nodig om dat te bereiken met een Brits publiek.”
“Ik kom uit een familie waar bijna iedereen muzikant is”, vervolgt Artway. “Iedereen in ons gezin speelt wel een instrument. Mijn moeder zingt in een koor en mijn vader heeft een geweldige goede muziek smaak. Van jongs af aan ben ik omringt door muziek. Na mijn opleiding, ik was zo’n 18 jaar oud, veranderde er iets. Ik had tot dan altijd gedacht dat muzikant worden iets voor de uitverkorenen was. Ik ben begonnen als straatmuzikant. Ik kreeg van mijn luisteraars erg veel waardering voor mijn muziek en begreep als ik er maar hard genoeg aan bleef werken ik misschien zelf ook artiest zou kunnen worden en er van zou kunnen bestaan. Ik heb altijd van allerlei soorten muziek geluisterd, maar voelde me het meest verwant met intieme liedjes. Net als bijna iedereen ben ik ook begonnen met het spelen van cover songs. Ik wilde een sound zoals Cold Play, Glen Hansard of Sigur Ros. In de loop van de tijd en door de ervaringen in mijn eigen leven, ben ik daar toch aan gaan sleutelen. Dat doe ik nog steeds. Elke plaat klinkt toch weer een beetje anders. Ik denk dat het een goed teken is. Ik hou zelf ook van artiesten die niet vastzitten in één sound, maar durven te veranderen.”
De Karelsbrug naar songwriting is dan eenvoudig geslagen. “Ik reis veel. Ik hou er van om tijdens het reizen liedjes te schrijven, want dan doe ik altijd erg veel inspiratie op. Ik heb me al snel gerealiseerd dat ik meer me verbonden voel met mijn liedjes als ze komen vanuit een persoonlijke ervaring. Als er waarheid in zit, dan zit er ook authenticiteit in. Ik begin met het werken aan een nieuw album in januari. Ik trek me dan een poos terug in het vakantiehuisje van mijn oom om daar alles uit te werken. We zullen zien hoe dat gaat, maar het bos en rust zijn mijn muze. Mijn eerste album ‘Hedgehog is erg folky. Ik heb onlangs mijn tweede album ‘All I Know’ uitgebracht. Dat heeft veel meer productie, maar toch kan ik alle liedjes ook nog gewoon zelf alleen op mijn akoestische gitaar spelen. Ik vind dat belangrijk. Op dit nieuwe album staan elf liedjes die ieder hun eigen plek hebben. Ik hou erg van liedjes schrijven. Voor mij is dat het moment waar ik het meest van geniet.”
Met de publicatie van ‘Hedgehog’ kwam de definitieve doorbraak in eigen land met mooie optredens en een aantal onderscheidingen. De weg naar Eurosonic werd daar ingezet. Voor het winnen van de Anděl Awards, wat de Tsjechische variant van de Grammy is, heeft me flink op weg geholpen. Dat leverde een karrenvracht aan publiciteit op en ik kon daardoor op een aantal mooie podia spelen. Het heeft me in staat gesteld om professioneler mijn loopbaan te structureren. Ik hou er enorm van om mijn liefde voor muziek te delen met mensen en op het podium dat blije opgewonden gevoel te delen met mensen. Ik heb gehoord dat Eurosonic een enorm groot showcase festival is. Niet alleen in de hoeveelheid bands die er optreden, maar ook de vele afgevaardigden en muziekprofessionals die er zijn, maar ook door de geweldige organisatie. Ik kan niet wachten om al die nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe bands te zien en met elkaar tips en ervaringen te delen. Ja, Ik kijk er echt naar uit. Natuurlijk hoop ik ook dat mensen naar mijn eigen show komen. Het wordt een energieke set met mijn geweldige band. We spelen in een kerk, dus gaan we ons best doen om een onvergetelijke sfeer te scheppen. Ik hoop iedereen te zien daar, Dat zou geweldig zijn.”