GRONINGEN – Als Thala met behulp van haar telefoon, waar ze foto’s heeft van de juiste instellingen, op het podium van Coffee Company tijdens Platosonic in Groningen de pedalen van haar gitaar instelt, blijkt dat er diep in de zool van haar schoen een steentje zit. Wie weet is dat kiezeltje met haar mee gereisd vanuit Berlijn en bij een optreden op straat daar in terecht gekomen of is het keitje afkomstig van de Canarische eilanden waar ze duiklerares was en streefde ze naar een loopbaan in de mariene biologie en tijdens een strandwandeling er op stond. Het leverde haar de bijnaam Thalassophile op, waarmee je iemand aanduid die meer dan normaal door de zee of oceaan wordt aangetrokken en komt terug in de naam van haar band. Mogelijk is het ook een thuiskomst voor de steen, want twee jaar geleden kwam Thala voor haar eerste Groninger optreden naar Vicefest in De Oosterpoort en overtuigde daar met haar show en stapte ze daar op een kiezeltje. De steen praat niet en dus zal zijn afkomst voor nu verborgen blijven, maar Thala sprak des te meer. Solo staat ze nu op het podium voor een stripped down show, terwijl ze daarna spoorslags naar Vera moet voor de officiële Eurosonic/ Noorderslag showcase. Thala is op weg om met haar droeve liedjes en fraaie dreampop, indierock en shoegaze sound tot de betere Duitse bands te gaan behoren. Ze maakte al furore op SXSW en The Great Escape en is dus geen onbekende met het fenomeen showcasefestival. Dat bleek ook wel, want halverwege haar optreden in de Coffee Company had ze haar eigen variant op is er en dokter in de zaal, want als er een manager toevallig aanwezig was die met haar wilde werken, die zocht ze nog.
Muzikaal was het solo wat onwennig, vooral weer het zelf gitaarspelen, waar haar eigen gitarist daarin toch veel beter is naar eigen zeggen, maar viel toch al snel weer op haar routine op de goede plek. Het begon prachtig met een nummer van haar EP ‘In Theory Depression’ ‘Easy Out’. Een droeve song dat zich rustig ontvouwde en met veel urgentie werd gebracht en helemaal prachtig werd tot het super gevoelig a capella werd gezongen. Een erg mooie opening. Van haar meest recente en kersverse EP ‘Twotwentytwo’ volgde ‘It Was You’. Vooraf onthulde Thala dat dit de eerste keer was dat deze song op deze manier solo werd gebracht. Dat was er niet af te horen, want het was prachtig en vooral haar zang, met een toenemende robuustheid, was fantastisch. Ze sprak veel tussen de nummers, over haar show in Vera, en haar show op Vicefest, over praten en gitaar stemmen tegelijk, maar pas bij ‘In Theory Dresssion’ ging ze ook inhoudelijk op een song in. Het is een nummer over depressie en hoe je een stap kunt nemen om dat te overwinnen, door voor jezelf te erkennen dat je niet okay bent. Je er bewust van bent. Dit kwam terug in de zwaardere en donkerdere klanken tijdens deze song, die prachtig tot uiting kwamen, waarbij de kleine vreugdes in het leven zich manifesteerde, want ineens brak een enorme glimlach door en onderbrak ze het nummer, want een “adorabel kid” klom de trap naar haar monitor op en charmeerde de Duitse. Wat sneller dan verwacht ging de tijd. ‘2.22’ werd overgeslagen op haar setlist en direct sprong ze verder naar het afsluitende ‘Curtain Call’, net als de rest rustig, droef, intens en prachtig, maar met iets meer stevigheid. Snel ging het daarna naar Vera en de steen reisde verder met haar mee, diep in die zool verankerd en ontwettende wat de volgende bestemming was. Hopelijk komt de steen nog eens terug in Groningen voor Thala show nummer vier.