GRONINGEN – Gaye Su Akyol is de dochter van de beroemde schilder Muzaffer Akyol en de uiterst muzikale Nesibe Akyol. Deze genen kwamen tot uiting bij haar optreden op het Bevrijdingsfestival in Groningen waar ze in een kleurrijk geheel voorop ging in de muzikale strijd tegen fascisme. De in Istanbul geboren zangeres leek aanvankelijk een wetenschappelijke loopbaan na te streven. In de stad gescheiden door de Bosporus voltooide ze een studie Antropologie, maar speelde ook in bands als Mai, Toz Ve Toz en Seni Görmem. Momenteel staat op haar CV dat ze artiest is, kunstenaar en antropoloog. In 2014 bracht ze haar eerste solo plaat uit ‘Develerle Yaşıyorum’ en dat werd in de loop der tijd gevolgd door ‘Hologram İmparatorluğu’ dat verscheen in 2016 en twee jaar later kwam ‘İstikrarlı Hayal Hakikattir’ uit. Gaye Su Akyol bracht in 2020 haar EP ‘Yort Savul: Manifesto of Rebellion’ op de markt en werkt aan nieuwe muziek. In haar muziek verenigt Gaye Su Akyol contrasten van traditionele Anatolische muziek, klassieke Turkse muziek, psychedelica, surfrock en postpunk. Met haar sound tracht ze met lokale middelen een universele boodschap te brengen. Soms militant, soms met begrip en rede, maar altijd met overtuiging en ook altijd met een lach, want gehuld in een gifgroen superheldin outfit dartelde ze het toneel op in Groningen voor een sterk optreden. Dat was nadat de band, even toepasselijk van outfit met een Zorro masker, het intro had ingezet dat overging in ‘İstikrarlı Hayal Hakikattir’, een nummer met een duidelijk Oosterse vibe dat rustig het concert open golfde voor een mooie kennis kennismaking. Hele fijne muziek en een aansprekende stem van deze kleurrijke zangeres. Opkomen voor vrijheid in Turkije is iets anders dan in Nederland. Het heeft deze artieste de bijnaam; de moedigste zangeres van Turkije opgeleverd en voor haar songteksten is ze dan ook al het onderwerp van politieonderzoek geweest in haar eigen land. Het zijn vaak ook politiek geladen boodschappen die in de liedjes verwerkt zijn, zoals ‘Isyan Manifestosu’ dat ze opdroeg aam de strijd tegen fascisme. Een prachtig energiek nummer dat de boodschap deed beklijven. Even mooi, een nummer waarvoor de zangeres haar gitaar erbij pakte, was ‘Meftunum Sana’ dat spacy rockende opende. Tot de mooiste liedjes deze namiddag hoorde het bezwerende ‘Nargile’, dat rustig weer terug greep op de muziek van haar voorvaderen, maar nu en dan met een pittig accent. Een goede cover heeft iets wat je als artiest zelf niet die mate kan bieden, maar is toch mooi in lijn met je eigen werk. Op het werk van Akyol is het prima dansen, maar wellicht het meest swingende nummer was de cover ‘Estarabim’ van Erkin Koray. Het was een meer dan prettige terugkomst in Groningen voor de band. Oude connecties werden opgehaald, want de band trad een aantal jaar geleden in Vera op in de stad en met prachtige nadrukkelijkere klinkende ‘Develerle Yaşıyorum’ of de ode aan verliefden en de liefde ‘Bir Yaralı Kuştum’ waarin ze zich op haar rustigste en gevoeligste toonde in een prachtige song, mag je hopen dat ze nog eens terug komt. Veel nummers kregen en kort intro vaak inhoudelijk en op een manier dat op zo’n festival de vaart er prima in bleef, maar toch veel aan het publiek verduidelijkte, want niet iedereen beheerst het Turks. Nu en dan werd ook publieksparticipatie gevraagd en de toeschouwers gingen daar gul in mee. Er was volop te zien met al die kleuren, kostuum en beweging en volop te genieten van die mooie combinatie tussen de erfenis van Anatolië en moderne rock. Dat kwam ook tot uiting in het afsluitende ‘Hologram’ dat prachtig was. Mooie boodschappen, prachtige muziek, superhelden en een dappere vrouw op de bres voor de vrijheid. Het kan minder op een bevrijdingsfestival.
Superheldin Gaye Su Akyol gaat voorop in de strijd
