BERLIJN – Het is een zonnige dag in Berlijn. Vogels kijken of er brood ligt bij de Gedachtniskirche of op het Alexanderplein. Automerken en frisdranken hebben lawaaierige neonreclames die je proberen te lokken en daartussen treffen we Stefany Martens van Wolf & Moon. Sorry voor mijn Nederlands hoor, het is niet mijn moedertaal, verontschuldigt ze zich geheel ten onrechte vooraf. Met echtgenoot Dennis de Beurs, wel het Nederlands als moedertaal, reist ze deze dagen regelmatig op en neer naar Nederland voor de Popronde en een soort kennismakingsconcert met Nederland in Paradiso in oktober, terwijl in dezelfde tijd ook in Duitsland een heel volle concert agenda staat ter promotie van hun dit jaar verschenen album en bovendien wacht er in december nog een mooie zaal met open deuren in Londen op het duo. Het is een wonder dat Stefany Martens de tijd heeft om nog zo relaxt te vertellen over Wolf & Moon. De boekingen zijn nog niet compleet, maar in Groningen zal het duo liefst twee keer optreden in het kader van de Popronde. In de middag in Plato en in de avond in het Grand Theatre.
Stefany gaat voor naar een koffietent en na het bestellen van de “Kaffee Bitte” neemt ze de tijd om in de materie van Wolf & Moon te duiken. De helft van het duo is overigens geen onbekende. Als singer-songwriter onder de naam Stefany June verwierf ze faam in Nederland met een optreden in ‘De Beste Singer Songwriter’ en ook nu is ze nog solo te boeken maar onder de naam O-Shin. Het houdt allemaal verband uiteraard, maar op deze Berlijnse herfstdag focussen we op Wolf & Moon. Terug naar de basis om te beginnen. Hoe is Martens eigenlijk in de muziek terecht gekomen. “Het was total niet gepland en gebeurde spontaan toen ik moest kiezen wat ik wilde gaan studeren”, lacht de en vrouwelijke helft van Wolf & Moon. “Ik werd van huis uit niet gestimuleerd om van muziek mijn beroep te maken, maar muziek speelde voor mijn ouders wel altijd een belangrijke rol, dus had ik piano en zangles als kind. Ik moest een studie kiezen maar alles leek maar saai en ik had echt geen flauw idee wat ik moest gaan doen. Via via had ik van iemand over de studie op de Popacademie gehoord. Ik had nooit eerder liedjes geschreven of in bandjes gezeten omdat er geen scene in mijn omgeving was en en dus geen mogelijkheden in de plek waar ik opgroeide. Ik ging toch naar de open dag en alles in mij riep: “JAAAAAA, dit is het. Hier hoor ik thuis!” Zo heb ik van een op de ander dag besloten mijn leven de muziek toe te wijden en tot nu toe heb ik daar geen dag spijt gehad. Op het moment dat ik eenmaal bezig was met muziek leren en maken was het al heel snel vrij duidelijk. Bij mijn personaliteit, stem en brein paste niets anders dan mijn eigen ding te doen. Ik vond het vreselijk om muziek les te geven aan anderen en verveelde me bij het zingen van andermans liedjes. Het ging voor mij altijd om de uitdrukking van mijn eigen creativiteit en daarvoor moest ik artiest worden.”
Voor het gemak slaan we even een stuk over en drukken op fast forward voorbij Stefany June naar Wolf & Moon. We informeren naar de ontstaansgeschiedenis van de band. De eerste ontmoeting was tijdens een huisconcert, waarna al gauw gezamenlijke interesses naar voren kwamen, onder andere de wens om muziek te maken en om naar de Verenigde Staten te reizen. “Ik wilde naar Amerika op reis. Dennis was daar toen nog nooit eerder geweest en wilde graag met mij mee. Ik dacht, als we samen gaan zou het wel vet zijn om muziek te spelen. We waren nog geen band en hadden geen liedjes samen. Ik boekte onder de naam van mijn oud solo project Stefany June wat concerten en zei dat ik met een nieuw project zou komen. We hadden al snel 2 concerten staan en moesten beginnen met 45 minuten muziek te gaan schrijven. Eenmaal in Amerika aangekomen kwamen er zoveel spontane concerten op ons pad dat we binnen een maand uiteindelijk 20 showtjes gespeeld hadden. Het was duidelijk dat we dit moesten blijven doen.” Dan lacht ze en buigt zich voorover. Ze deelt plots een bedgeheim van haar en Dennis. “We maakten nog geen muziek samen maar hadden al wel verkering, toen lagen we uren op bed om naar albums te luisteren. We lieten elkaar onze favoriete albums horen. Soms liet ik Dennis wat horen wat hij nog niet kende en wat hij wel leuk vond, maar niet een tweede keer wilde horen. Datzelfde gold ook andersom. De platen die we allebei te gek vonden en uren naar konden luisteren waren de platen van Feist, Angus & Julia Stone en Beach House. Bij deze platen begonnen we allebei te dromen, omdat het tijdlozer en minder trend gevoelig is dan gewone popmuziek, de artiesten heel echt en geloofwaardig zijn, en de muziek wat chills heeft. We zijn allebei chille mensen. We houden van chille zang. Bij mensen die te veel bulderen denken wij altijd: stop nou eens met de drama. Dus het was vanzelfsprekend dat we deze kant op zouden gaan.” Het resulteert in een stijl die raakvlakken heeft met folk, pop en Americana.
De zangeres komt op stoom en enthousiast gaat ze verder. De praatstoel wordt nog iets dichter bij tafel geschoven. “Een aantal liedjes van de eerste plaat, zoals ‘Gettaway’, ‘Wake Up’ en ‘War’ zijn nog uit de periode dat we liedjes gingen schrijven voor onze eerste reis naar Amerika. Alle andere liedjes en ook de tweede plaat welke inmiddels al af is zijn in Zweden ontstaan. Tegenwoordig is het zo dat we zonder liedjes de studio in gaan bij onze vriend en Grammy genomineerde producer John Andersson. We beginnen dan gewoon te jammen en stapelen tot we de muziek mooi vinden. Dan verzinnen we de melodie en woorden en zo hebben we aan het eind van de dag bijna de hele productie af. De volgende dag hoeven we alleen nog een paar details op te nemen en dan gaat John ermee verder aan de slag en mixed het zo dat het vet klinkt. Op deze manier zorgen we ervoor dat het liedje en het proces heel spontaan is, er is geen tijd voor uren lange perfectie. Daarvoor hebben we gekozen, omdat we merkten dat muziek waar we te lang aan werkt soms de authenticiteit en spontaniteit, die een nieuwe liedje vooral in het begin heeft en die het juist zo leuk maakt, verliest. We wilden het niet “overdenken” en zagen het ook als uitdaging om te kijken wat we zouden maken als we weinig tijd hebben. We gaan dan altijd voor een week naar Zweden en schrijven elke dag een liedje, wat we ook meteen opnemen.” Dit resulteerde onder andere in de nieuwe en prachtige plaat ‘Before it Gets Dark’ die recent is uitgebracht “Ons doel met de eerste plaat was op een wereldreis te gaan, wat ook aardig gelukt was. We zijn in Australië, Amerika, Engeland, Schotland, Ierland, Nederland, Duitsland, Italië en Zweden ermee op tour geweest.” Dan kondigt Stefany Martens alvast maar aan: “De tweede plaat is ook al af en komt in 2020 uit.”
Een kijk in de afgelopen agenda van het duo leert inderdaad dat er wereldwijd inmiddels een kwantitatief en kwalitatief groot aantal podia zijn bespeeld. In Nederland, hoewel toch het thuisland, is dat nog minder evident. “Dat is vrij makkelijk te verklaren: we zijn een tijdje geleden naar Berlijn verhuisd en hebben daar de plaat met een Duits label opnieuw uitgebracht. Dat label heeft veel promotie in Duitsland gedaan, ook hebben we bijvoorbeeld op de ’s wereld eerste Game Of Thrones tentoonstelling “Unseen Westeros” gestaan in Berlijn wat ervoor zorgde dat veel mensen in Duitsland ons naam hebben gehoord. Vervolgens gingen we op wereldreis maar tot mei 2019 waren we nog geen enkel keer in Nederland geweest met onze nieuwe plaat. We zijn wel echt een band met een hele duidelijke internationale mind set en daarom vonden wij het belangrijk om over de grens te beginnen en niet vanuit Nederland. Nu het buiten de grenzen lekker loopt willen we Nederland mee laten groeien. Ons doel is eigenlijk dat als we op Europese tour gaan, dat we dan ook op een aantal mooie plekken in Nederland kunnen staan. Tijdens het showcase festival SXSW in Texas in de Verenigde Staten hebben we ook een aantal grote bekende internationale bands leren kennen en die waarschuwden ons dat het vaak zo loopt dat als je in een land heel groot bent geworden en niet meer in de kleine zaaltjes met slecht geluid hoeft te spelen en altijd goed verzorgde hotels met catering krijgt tijdens je tour, dat je dan geen zin meer hebt in een ander land opnieuw of klein te beginnen. Daarom wilden wij nu met de eerste plaat aan de Popronde mee doen, zo dat ons naam een keer het hele land door gaat, met als hoogte punt ons eigen concert in Paradiso Cinetol op 29 oktober van dit jaar. We vonden dat een mooie introductie van onze muziek binnen Nederland. Ons liedjes willen met iedereen delen, dat ligt in onze natuur, net als ademen of eten. Het is een soort van levensbehoefte die heel natuurlijk is en waar we verder eigenlijk niet heel veel bij stil staan. We geloven wel dat muziek enorm krachtig is en mensen, cultuur, politiek et cetera. kan beïnvloeden. Dus als wij muziek maken willen wij ook bewust onze bijdrage doen om een positief geluid te zijn en de wereld een stukje mooier te maken.” In Groningen staat de formatie dus ’s middags in Plato en in de avond uren in het Grand Theatre tijdens de Popronde op 3 oktober.