MEPPEL – Voor Drive-By Wedding de eer om het Sunday Roots Festival in en om Clouso in Meppel te openen. De formatie kweet zich met overgave van deze taak. Het Groninger gezelschap bracht niet zolang geleden hun EP op vinyl uit en is daarmee toch een beetje andere weg ingeslagen. Een steeds grotere rol is er voor rock, rock & roll en langzaam verdwijnt de country wat naar de achtergrond. Dat is zeker geen verkeerde ontwikkeling, want de muzikanten zijn uitstekend toegelegd op die muziek en de snelheid die dat met zich meebrengt is het tempo waar de band op zijn best is. Het begon dan ook met het uptempo ‘Candy’ en daarna gevolgd door het even vlotte ‘Empty’. Drive-By Wedding is al jaren een vaste waarde in het Groningse en Noordelijke popcircuit. De band met zangeres Henja Dijksterhuis, bassist Ronalds Derkzen, drummer Arnold Veenkamp en gitarist E. J. Kloosterboer ontwikkelt zich uitstekend. De vette rocksound, combinatie van het mooie baswerk van Derkzen en de nu en dan subtiele en andere momenten uitbundige gitaar van Kloosterboer was erg fijn. Dat kwam bijvoorbeeld tot uiting in ‘Point of No Return’ en ‘The Fool’. De band beweegt zich in de richting van de stijl van Holly GoLightly die ook zo’n sixties stijl om weet te vormen naar moderne liedjes en daar slaagt Drive-by Wedding ook steeds beter in. Haast als vanzelsprekende werd met ‘As You Go Down’ een nummer gebracht van de Britse zangeres. Alles werd prima aan een gesproken door Henja Dijksterhuis die met haar soms zwoele soms ontregelende zangstijl, zich ook deed gelden. Vooral de eerste helft van het optreden beviel zeer. Het tweede deel was meer countryachtig en ging het tempo omlaag. Dat had de band wellicht beter kunnen omdraaien. Van rustige country naar wat meer spetterende rock. Ook opmerkelijk was dat het mooiste nummer van hun uitgebrachte EP niet op de setlist stond. Met Point of No Return’ en ‘Fridge’ na dat tegen het einde werd gespeeld werden twee van de drie nummer gespeeld, maar. Jammer was dat een num mer als ‘I Did It Anyway’ ontbrak, want deze murderballad hoort bij de beste nummers die Dijksterhuis schreef. Met een Rachel Brooke country cover die niet helemaal dat bracht wat verwacht werd kreeg het concert niet helemaal het einde wat het verdiende.
Steeds fijnere sound bij Drive-By Wedding
