AMEN – De Noorse Americana artieste Malin Pettersen was zich aan het verheugen op een dagje vrij in Amsterdam. Op tour met de Andrew Combs Band, zou deze op het Deep Roots Festival in de prachtig tuin van De Amer optreden, en kon Pettersen rustig even gaan shoppen en de toerist uithangen in onze hoofdstad. Een dag voor het festival werd echter duidelijk dat één van de acts door ziekte moest afzeggen en ach, Amen en Amsterdam is in ieder geval alfabetisch geen wereld apart, dus werden de contractbesprekingen tussen de organisatie en de Noorse winnares van de prestigieuze Spellemannpris in de nachtelijke uren afgerond en trok de Noorse noordwaarts. De Spellemannpris, de Noorse Grammy, kreeg Malin Pettersen voor haar debuut solo album ‘References Pt. 1’ uit 2018 en ook voor haar nieuwe, in Nashville opgenomen album ‘Wildhorse’ kreeg de roots artieste een nominatie voor deze prijs en won met een nummer van de plaat de NOPA’s 2020 Music Award. Het leverde haar een behoorlijke internationale aandacht op. Dat Malin Pettersen in de muziek terecht kwam is haast vanzelfsprekend. Ze begon in de country band van haar vader. Schopte het ver in de Noorse editie van Idols en werd volwassen in de succesvolle bluegrass band Lucky Lips die recent samen met Amund Maarud het album ‘Wolves’ uitbracht. Ze is daarnaast radiopresentatrice en als actrice schitterde ze in de Noorse serie ‘Slangebæreren’. In Noorwegen een gevestigde naam is ze nu internationaal aan het doorbreken. In Amen had ze niet veel tijd nodig om zich te bewijzen. Solo met haar blauwe gitaar, waarmee ze haar blue songs speelde, begon ze kalm met het mooie ‘Lonely With You’ en had direct een fantastisch nummer te pakken met ‘Amazone’. Een liedje waarin haar erg mooie zang heel fraai tot uiting kwam. Een lied dat al met de nodige emotie begon, maar daarin alleen nog maar meer diepgang kreeg. Regelmatig werden haar liedjes met een goede inhoudelijke aankondiging van de nodige duiding voorzien. Het is niet het onderdeel waarin ze zich het meest op haar gemak voelde, maar wat ze wilde vertellen was kristalhelder. ‘Let’s Go Out’ is bijvoorbeeld een liedje dat je ook buiten de gebaande paden kunt leven over je eigen pad en dat we niet zo snel een oordeel moeten vellen over hen die dat doen. In het geweldig mooie ‘Arkansas’, met aansprekende zang in het hogere segment, ging over de gewoonte van de mens om niet de problemen die op ons afrazen aan te pakken, maar hé, wel kunnen wel gaan diamant zoeken in Arkansas. Met onze neiging tot het zoeken van vermaak, steken we als een struisvogel de kop in het zand. In ‘Alonesome’ ging het over alleen zijn of je eenzaam voelen, wat niet hetzelfde is. Het zijn rustige ingetogen, erg mooie liedjes, maar veelal toch in het zelfde tempo. Daarin bracht de zangeres met ‘One Night Stand’ prachtig verandering. Dit schitterende lied was nog trager, maar met zo’n mooie song is haar dat vergeven. De set zou nog aan kracht winnen door iets meer afwisseling in tempo, waardoor nummers hun individualiteit meer behouden. Aan de kwaliteit van de liedjes is echter niks mis. ‘Queen of the Meadow’ was dan eindelijk vlotter en krachtiger. Een lied over dat ze graag wil dat de Moerasspirea op haar graf wordt geplant, omdat deze bloem zo heerlijk geurt. Een fijne cover van het George Jones nummer ‘Take Me’ vormde de inleiding voor het sublieme slotstuk, waarin ze overtuigde met het uptempo ‘Tag Team’ en het countrynummer ‘Get You Back Again’, voor ze afsloot met ‘Wild Horse’ en als laatste de Iris DeMent cover ‘Hotter than Mohave’. Met Iris DeMent kun je bij een rootspubliek natuurlijk nauwelijks de fout in, maar of je moet afsluiten met andermans lied is wel een kwestie en daar zou nog wat in kunnen omwisselen, door juist met ‘Wildhorse’ te besluiten. Malin Pettersen was een prachtige invaller en een gelukje voor hen die hoopten dat ze sowieso zou komen spelen. Wellicht dat dit optreden aanleiding is voor De Amer om haar, mogelijk met band, voor een regulier concert te boeken. Ze heeft in ieder geval de aandacht getrokken van het publiek.
Spellemannpris winnares Malin Pettersen blijkt perfecte invalster
