GRONINGEN – Binnen een maand trekt Son Mieux drie keer naar Groningen voor grote shows. Wellicht kan de band beter de Martinistad als uitvalsbasis gaan gebruiken, maar achtereenvolgens waren ze één van de grote namen op de Koningsdag feesten op e Vismarkt in Groningen, stonden ze op de vol historie liggende Drafbaan in Groningen en eind deze maand staan ze met het zeer getalenteerde Silver Lake in een stijf uitverkochte, een muis zal nog moeite hebben zich erbij te wringen, De Oosterpoort in Groningen. De band raakt een snaar in het Noorden van het land, maar niet alleen daar, want de formatie heeft in het hele land een volle agenda met een fijne festivalzomer en tal van clubshows en gaat in het najaar op reis voor een serie optredens in Midden-Europa. De historie van Son Mieux is terug te traceren naar 2015. Camiel Meiresonne was betrokken bij diverse muzikale projecten, maar vatte het plan om solo als singer songwriter zijn eigen muziek te presenteren. Al snel kwam hij tot de ontdekking dat solo optreden misschien wel niet zijn ding was en vormde hij de band die nu Son Mieux is. Na personele wisselingen is de huidige samenstelling op basgitaar en synthesizer Timo Prins, drums zijn voor rekening van Olivier Lucas, Maud Akkermans is voorop het podium blikvanger met haar viool en trompet, de gitaar is in handen bij Niels de Maa, vervolgens op onder andere keyboard Quinten Meiresonne en tenslotte Justin Schellekens op saxofoon naast de frontman. Hoewel de band onmiddellijk succes had met onder meer een prachtig optreden in Neushoorn in Leeuwarden samen met The Indien en zelfs de ridderslag kreeg van een minuut in ‘De wereld draait door’ op TV duurde het tot 2019 voor het debuut album ‘Faire de Son Mieux’ in eigen stad Den Haag werd gepresenteerd. Het wachten op een opvolger duurde niet zo lang, want in 2021 verscheen ‘The Mustard Seed’, gewaardeerd met een Edison in de categorie Rock. Een album dat zijn oorsprong heeft in heel persoonlijke gedichten die Meiresonne schreef toen hij zijn toenmalige levensstijl eens overdacht en besefte dat verandering weliswaar een enorme stap zou zijn, maar ook nodig was. Op de Vismarkt in Groningen kondigt een aanhoudende toon de band aan die vlot en energiek opent met ‘Drive’ en dan de boel lekker laat swingen met ‘1992’. In de genre omschrijving kun je veel kanten op met Son Mieux. In de meer recentere nummers zit de stevigheid van rock, het verhalen vertellen van folk en de dansbaarheid van disco in een mix die aanstekelijk is, maar ook prima en degelijk in elkaar zit. Het zijn naast de zanger vooral Maud Akkermans met haar viool en trompet en Justin Schellekens op saxofoon die onophoudelijk mooie accenten weten te zetten. Op het podium volop energie en beweging vooral als Camiel Meiressone de percussie ter hand neemt en met grootse gebaren zijn instrument raakt. Back to back hoogtepunten heeft de band met het heel klein op piano ingezette ‘Will pt.I’, dat groots wordt uitgebouwd, maar ook weer klein eindigt en direct erna ‘Will pt.II’ dat meer uptempo is. Het is steeds uitermate dansbaar, maar heeft ook mooie boodschappen en prima teksten. Even later is ook het samen met broer Quinten, die nog even het memo moet nalezen dat roken op het podium al jaren niet meer cool is, gezongen ‘Teusday’ prachtig door een mooie gevoeligheid, waarna sterk wordt afgesloten met ‘Can’t Get Enough’ en het energieke ‘Dancin’ waarna met ‘Nothing’ dan definitief de eindstreep op de Vismarkt wordt bereikt. Son Mieux en Groningen, dat bevalt prima. Son Mieux mag vaker komen. Laat de weg naar het Noorden, maar in de routeplanner staan.
Son Mieux kan de weg naar Groningen dromen
