MEPPEL – Als je Shawn James & The Shapeshifters contracteert om het festival Sunday Roots af te sluiten heb je niet alleen een geweldige band in huis, maar solo is de Amerikaan ook een fenomenaal singersongwriter. Op het programma van dit prachtige festival stond de naam van deze gelukkig regelmatig naar Europa komende artiest dan ook twee keer ingevuld. Het waren de twee absolute hoogtepunten van het festival. Wat een soul heeft James in zijn stem en wat een geweldige liedjes schrijft hij. Iedere keer als hij een liedje uitbrengt dat wordt opgepikt door het grote publiek, een wolven video op youtube, een liedje in een spelletje, loopt het grote publiek weg met hem, maar James volgt zijn eigen en eigenzinnige spoor van de buitenstaander die in zijn liedjes vaak zo’n grote rol speelt. Solo opent hij op het grote buitenpodium. Een prachtig ‘666’ is de opening. Er worden al duivels verdreven en dat laat James volgen met het gevoelige ‘Flow’. Even prachtig is ‘The Wanderer’, gezongen met zijn diepe rauwe stem en zijn krachtige gitaarspel. De emoties spatten van de liedjes af. Shawn James zingt niet zijn liedjes, hij is zijn liedjes. Twee mooie covers van John Legend ‘Who Did That To You’ en van Bill Withers ‘Aint No Sunshine’ krijgen een fantastische uitvoering en met ‘Through the Valley’ een lied over zijn ervaringen als buitenstaander bij de kerk waar hij was aangesloten en hoe dat voor hem was. Zijn zus moest hetzelfde ervaren en met dit lied stak hij haar een hart onder de riem, vertelde James fel. Kippenvelmuziek.
Op het kleine binnenpodium staat Shawn James even later in gezelschap. Bassist Kirby Westmoreland, Jedidiah Brandon op banjo en Jeff Bodine op leadguitar staan hem terzijde in een explosie. Een Shawn James and the Shapeshifter concert is rauw en gaat diep in je botten. In hoog tempo rockt de formatie op ongekende wijze, waarbij vooral muzikaal de band op erg hoog niveau zit. Dit zijn klasse muzikanten en dan moet violist Sage Cornelius nog vanwege familieverplichtingen verstek laten gaan. Ook nu louter hoogtepunten als ‘Hellhound’ en het op een nieuw album uitkomende ‘The Devils Daughters’. Iets minder verhalen, maar schitterend is het verhaal van ‘Lost’. Vriend en oud Shapeshifter Baker is met zijn hond verdwaald in het enorme bos achter zijn huis. Hij slaagt erin Shawn James te bellen die met versterkers en gitaar op maximaal op de veranda van Bakers huis gaat staan en zo er in slaagt de man letterlijk het bos uit te spelen. Dan volgt hoogtepunt ‘Like Father, Like Son’ en met een drietal nummers van de EP The Bear, ‘Omens’, Freedom’ en ‘Hunger’ volgt het afscheid van een fenomenaal fenomeen. Dit is muziek op zijn rauwst, op zijn eerslijkst en op zijn emotioneelst. Het maakt Shawn James een artiest om te ontdekken en om van te houden.
Shawn James is zijn liedjes
