GRONINGEN – Mocht er ergens in Vera een muis zijn, dan was die tijdens de overgang tussen de nummers betrapt met zijn luide getrippel. Doodstil van verwachting luisterden de bezoekers naar de intieme pracht die de Italiaanse GOLD MASS ze voorschotelde in een sfeervol concert. Een concert dat extra ondersteuning kreeg van lichtman Laurens Dijkstra die had nagedacht over de belichting en daarin had uitgepakt en op gevoelige wijze de muziek en zang wist te benadrukken. GOLD MASS is Emanuela Ligaró. Een prille muzikant, dit was optreden nummer 16 jubelde ze na afloop, maar wel iemand die over haar liedjes heeft nagedacht en weet op een geweldige wijze een sfeer neer te zetten en heldere boodschappen heeft in haar liedjes. Het zijn prachtige elektronische folk en singer songwriter liedjes die ze brengt. GOLD MASS begon sterk met de cover ‘Carry Home’ van Mark Lanigan en volgde dat met ‘Honey and Blood’ van eigen hand. De opening was mooi met aanzwellende synths die onmiddellijk de sfeer zetten. Rustige diep zich in de ziel kervende liedjes. De Lannigan song was prachtig tot een GOLD MASS song gearrangeerd en ‘Honey and Blood’ iets trager en nog iets indringender en heerlijk sferisch. GOLD MASS bedient zich op het podium van synths en piano en vooral die laatste speelde in ‘Fade Out’ de hoofdrol. Tot nu to was er alleen gezongen, maar nog nauwelijks een woord gezegd. Dat compenseerde de zangeres door nu en dan een erg lang verhaal te vertellen, bijvoorbeeld over hoe ze haar producer had gevonden. Daar viel nog wat te winnen door het kernachtiger te houden. Absoluut het eerste hoogtepunt was ‘May Love Make Us’, een prachtig nummer waarin de zang van Emanuela Ligaró optimaal tot zijn recht kwam. Ze heeft een heerlijke stem vol emotie en durft die ook in te zetten. Op het moment dat de uitleg van een liedje korter was, was die ook sterker. Voor ‘Sentimentally Performed’ bijvoorbeeld legde de artieste uit dat het ging over de seksualiteit van een vrouw en dat ze nooit wat tegen hun zin moesten doen en ‘Mineral Love’ dat er soms harde woorden kunnen vallen in een relatie, waardoor de verstandhouding dreigt te verworden tot de miniemste vorm. Het was één van de momenten dat de achtergrond als natuurkundige van Ligaró even naar voren kwam. De zaal zat ondertussen gebiologeerd te luisteren. Het was prachtig, hoewel de ‘Blonde Redhead cover ‘Seven Two’ iets minder kon bekoren, maar de Aldous Harding cover ‘Horizon’ was weer bijzonder mooi. Met ‘Our Reality’ werd daarna een kroon gezet op dit eerste en het is zeker te hopen niet het laatste optreden van GOLD MASS. Wat een prachtig nummer. Intiem, wat donker en zwaar, maar ook weer licht door die prachtige zang. Daarna sloot de zangeres af met het stevigste nummer van de avond ‘Happiness in a Way’ en ‘het indrukwekkende ‘Mayday’ als afsluiting. Een heerlijk filosofisch, maar ook indrukwekkend concert. Een prachtige luister ervaring met GOLD MASS. Het publiek keek haar verwachtingsvol aan voor een toegift. “Ik heb niet meer”, stamelde ze. Dat houden we dan tegoed voor een volgende keer.
Sfeervol en intiem concert van GOLD MASS laat Vera luisteren
