DRACHTEN – Op het moment dat de New Yorkse bluesrock zangeres Sari Schorr in Iduna in Drachten een mooi gevoelig verhaal vertelde, werd ook aan de bar een goed verhaal verteld. Op ervaren en bijzonder charmante wijze riep ze de praters bij de les en betrok ze bij het optreden, want ze had ze nodig om juist die diepten in gevoel te bereiken die je alleen krijgt als op en voor het podium samen smelten. Dat was halverwege het optreden, dat Schorr sterk begon met opzwepende bluesy ‘The New Revolution. Een sterk begin van dit nummer waarin Schorr ook een statement maakt. Pas op het laatst van het optreden verduidelijkte ze haar afkeer van wapens en geweld, maar in meerdere nummers kwam dit onderwerp langs. ‘Damn The Reason’ was daarna even een ademhalertje na het krachtige begin, maar een erg mooi nummer. Sari Schorr brengt blues en bluesrock met haar sterke stem met veel power en dat wordt ondersteund door het virtuoze gitaarspel van de Brit Ash Wilson die regelmatig de ruimte pakte om te soleren en die ruimte ook kreeg van Schorr die op dat soort momenten ook nadrukkelijk uit beeld verdween. Lekker stevig aangezet was daarna ‘King Of Rock and Roll’ wat een eerbetoon was aan Robert Johnson, de man die zijn ziel aan de duivel verkocht om de beste bluesman ooit te worden en waarbij Schorr niet kon beloven dat ze niet dezelfde keus als Johnson zou maken. Naast veel eigen werk had Sari Schorr zeer fraaie en eigenzinnige interpretaties van andermans werk. Het eerste nummer dat zo aan bod kwam was van Bad Company ‘Ready for Love’ en even later een meer dan verrassende versie van ‘I Just Wanna Make Love To You’ geschreven door Willie Dixon en aanvankelijk opgenomen door Muddy Waters, maar wellicht het meest bekend in de versie van Etta James, hoewel vaak uitgevoerd door tal van artiesten. Daar kwam in het toegift nog een meer dan goede uitvoering bij van ‘Black Betty’, een nummer met ook vele uitvoeringen, maar voor het eerst is opgenomen door James “Iron Head” Baker in een Texaanse gevangenis waar hij noodgedwongen enige tijd verbleef, waar de term mogelijk verwijst naar de zweep of de transportwagen. De oorsprong van het liedje, dat het meest bekend is van Ram Jam in een rock versie, ligt waarschijnlijk nog jaren en jaren eerder. Sari Schorr intussen bleef al vertellende haar publiek vermaken met prachtige songs, zoals het sterke ‘Demolition Man’ met een prachtige solo van organist Stevie Watts, een fijn en rustig ‘Kiss Me’ en achter elkaar hoogtepunten als ‘Never Say Never’, de titelsong van het laatste album van Sari Schorr en ‘Valentina’ voor met het stevige ‘Freedom’ nu wel in woord en lied duidelijk een statement werd gemaakt tegen geweld en voor verbroedering. Sari Schorr bewees zich een zeer goede en gelouterde die nadrukkelijk haar publiek betrok bij het optreden. Soms was het net iets te ervaren en glad, dat is een dunne lijn, maar met de beleving die Schorr bracht bleef ze aan de goede kant. Met het nieuwe stevige ‘Back to LA’ nam ze definitief afscheid, hoewel ze slecht in afscheid nemen is en dus binnenkort terug verwacht mag worden in de omgeving.
Sari Schorr brengt charmant haar songs
