LEEUWARDEN – Roos Meijer is iemand die veel mensen best wel eens tegen zijn gekomen, maar vaak op de achtergrond. Bij de prachtige liedjes van Pitou bijvoorbeeld of in het duo Maiden Rose. De deelname aan de Popronde en met haar debuut album op komst, opvolger van het voor Corona uitgekomen ‘Maktub’, wat een fantastische EP die al in de merch koffer te vinden is, staat de artieste nu ook echt voor eigen naam en rekening op het podium. Als later dit jaar haar album uitkomt zal dat zijn met het Residentie Orkest als begeleiding, maar tijdens de Popronde heeft ze dan niet de kwantiteit van een orkest, maar met Evi Bosman toch een zeer vaardige muzikale partner. Bosman studeert songwriting in Londen, speelde ook daar al concerten met Meijer en was eerder begeleider bij tal van artiesten. In Neushoorn had de Popronde organisatie een sfeervolle zaal ingericht waarin het duo prachtig tot zijn recht kwam met hun verhalende en gevoelige alt-folk. In haar fijne liedjes stelt Roos Meijer je vragen en houdt een spiegel voor. Haar eerste EP is geïnspireerd door haar ervaringen in een Grieks vluchtelingen kamp, waar Meijer heen trok om hen die alles kwijt zijn om het vege lijf te redden te helpen met onder andere muziekles. Haar eerste nummer ‘Eyes of Innocence’ is afkomstig van die EP. Zelf heeft ze een mooi tokkelende stijl op haar gitaar en met de viool wordt dat breder gemaakt door Evi Bosman. Met lang aangehouden viooltonen brengt ze de onherbergzaamheid van de Middellandse Zee op zijn guurst tot leven. Een hoge IJlheid in de zang voegt zich daar prachtig bij. ‘Het tweede nummer ‘Why don’t we give it a Try’ is so mogelijk nog mooier. Tweestemmig a capella opent dit nummer dat de terecht vraag stelt waarom we onze deuren zo gesloten houden voor hen die van elders tot ons komen en dat we het misschien eens moeten proberen wat er gebeurd als we ons hart openstellen. Een oproep tot verdraagzaamheid en gastvrijheid. Het derde nummer ‘In My Name’ is dat wat zwaarder van karakter, met synths en heeft ook een net wat hoger tempo. Ook nu gebruikt Meijer een ijlheid om de onherbergzaamheid en onverdraagzaamheid te verklanken. Voor de komende plaat is Meijer in gesprek gegaan met mensen die daadwerkelijke veranderingen voorstaan en zich daar voor inspannen. ‘Worthy’ is één van de nummers die op de langspeler komen. Dit liedje is geïnspireerd door een dame die zich inzet voor de positie van de vrouw, die strijd voor hun onafhankelijkheid en het gevoel dat ze waardig zijn om zelfstandig hier te mogen zijn zonder aan een ander rekenschap te moeten afleggen. Een nummer dat er zeker in slaagde de nieuwsgierigheid naar dat album op te wekken, met vooral een tweede stem en zelfs derde met de loop van Bosman die zich voegde bij de prachtige zang van Meijer. De onderwerpen en bedachtzaamheid maken het soms wel erg zwaar. In zo’n concert moet humor ook een rol spelen. In haar inhoudelijke introducties kwam Meijer tot de conclusie dat meisjes in hun tienerjaren overal ter wereld Justin Bieber willen naspelen in muziek les in een mooie anecdote. Het fantastisch mooie ‘Dream in the Downpour’ met veel gevoeligheid, maar ook een donkere urgentie was het hoogtepunt van dit optreden en is mede op dit verhaal geïnspireerd. ‘Brother’ volgde met ook een mooie urgentie, waarna Evi Bosman onopvallend het podium verliet en Meijer solo en traag tokkelend de aandacht vroeg voor straat kinderen in ‘To Be Free’. Het zijn fantastisch mooie liedjes die een dam opwerpen tegen hardvochtigheid en pleiten voor open armen. Nu en dan mag er nog meer een lach, want ook humor is een krachtig middel om een boodschap te vertellen en nog iets meer variatie in tempo. Roos Meijer is absoluut een artiest die het waard is om te beluisteren, want haar liedjes zijn prachtig en haar boodschap moeten we blijven uitspreken. Meijer presenteert haar album in Den Haag en er mogen best een paar politici komen luisteren en dit eens overdenken.
Roos Meijer stelt vragen
