DEN HAAG – Een prachtig optreden in Leeuwarden tijdens de Popronde bracht Roos Meijer weer volop in de schijnwerpers. Een dijk van een zangeres met intrigerende liedjes, die ook nog eens ergens over gaan. Lang maakte ze deel uit van de twee stemmen die Pitou ondersteunden, maar met haar EP ‘Maktub’ die zo’n twee jaar geleden uitkwam werden eigen wegen ingeslagen. Deze EP was geïnspireerd door haar ervaringen in één van de vluchtelingen kampen in Griekenland waar ze heen toog om deze mensen die om oorlogen te ontvluchten alles achterlieten bij te staan. Haar betrokkenheid uit zich ook in haar komende album waar ze liedjes voor schreef na aanleiding van gespreken die ze had met mensen die daadwerkelijk verandering voorstaan en zich daarvoor inzetten, zoals in Leeuwarden te horen was via een nummer over de positie van de vrouw in de maatschappij. “Als artiest heb je een voorbeeld functie,“ stelt de zangeres dan ook als we haar spreken over haar deelname aan de Popronde.
“De verhalen van vluchtelingen in Griekenland die ten grondslag liggen aan mijn EP waren ontzettend inspirerend”, vertelt Roos Meijer als we haar te spreken krijgen. “Veel mensen vragen mij of ik met het idee van deze EP naar Griekenland was gegaan, maar dat was niet het geval. Ik wilde daar naartoe omdat het me bezig hield en ik wilde kijken of ik iets kon bijdragen. Pas toen ik weer in Nederland was kwam de ingeving om de verhalen van de mensen daar naar muziek te vertalen. Juist omdat we op het nieuws vooral horen over getallen, en niet over de mensen zelf, vond ik het belangrijk om een manier te vinden om mensen echt te raken en te doen beseffen dat het allemaal mensen zijn zoals jij en ik, en ze dezelfde emoties ervaren als wij. Ik vind het zelf heel belangrijk om sociaal betrokken te zijn. Als artiest heb je natuurlijk een bepaalde voorbeeldfunctie, en kan je soms ook echt invloed hebben op hoe mensen denken door middel van songteksten, maar ook door je uit te spreken over zaken. Dat is een privilege waar we als artiesten denk ik goed gebruik van kunnen maken. Juist omdat muziek zo verbindend is denk ik dat het heel waardevol is om als artiest sociaal betrokken te zijn.” Een goede aanleiding om even vooruit te kijken naar komende album dat later dit jaar staat te verschijnen. “In november komt mijn debuutalbum uit, genaamd ‘Why Don’t We Give It A Try?’. Dit album was geïnspireerd door gesprekken die ik voerde met changemakers. De album release vier ik met een concert met het Residentie Orkest, in het PAARD in Den Haag, op 29 november. Kaartjes zijn al in de verkoop, dus wees er vooral bij; het belooft een hele bijzondere avond te worden.”
Een prachtig evenement in de haar thuisstad en een mooi brugje om het over de muziekscene in de stad te hebben. “Den Haag is zeker een inspirerende plek voor me. Als tiener was de bandjesscene van Den Haag echt booming, dus ik kon elk weekend weer bij een ander live optreden aanwezig zijn en dat zorgde er zeker voor dat ik heel graag zelf een band wilde”, klinkt het met enthousiasme en met een brede lach graaft ze in haar herinnering. “Er is echt een Haagse scene en dat heeft iets bruisends. Tot nu toe komt Den Haag nog niet terug in mijn muziek, maar het lijkt me wel mooi om hier ooit iets mee te doen. Mijn ouders zijn beiden klassieke musici dus ik ben vanaf jongs af aan al in aanraking gekomen met muziek. Sterker nog; terwijl ik in mijn moeders buik zat speelden zij allerlei concerten dus zelfs voor mijn geboorte werd ik al omringd door muziek. Hoewel mijn ouders nooit hebben verplicht een instrument te gaan spelen, kozen mijn broertje en ik er allebei voor om op muziekles te gaan: hij begon met drummen en ik met viool. Als tiener verruilde ik de viool voor een gitaar en daardoor kon ik mijn lyrics, die ik al vanaf 6-jarige leeftijd schreef, eindelijk ondersteunen en in een lied omtoveren. Een songwriter ben ik dus eigenlijk al m’n hele leven, maar ik was een jaar of 17 of 18 toen ik voor het eerst durfde uit te spreken dat ik echt de muziek in wilde; daarvoor voelde het nog als een verre droom. Hoewel ik vele andere studies en paden interessant vond, was er geen twijfel; ik wilde honderd procent voor de muziek gaan,” benadrukt de Popronde deelneemster.
Serieus was het dus al jong, maar landelijk trok Roos Meijer de aandacht als zangeres bij Pitou, het trio van Pitou Nicolaes, waarbij ze op menig podium en festival stond en haar ogen goed de kost kon geven. “Jazeker, het was geweldig om zo’n vijf jaar met Pitou op het podium te staan. Sowieso voor de podiumervaring, maar ook vooral omdat ik Pitou een fantastische songwriter en zangeres vind. Dat was een hele inspirerende periode.” Is de rare periode waarin we nu zitten dat ook. De pas op de plaats met Covid en de emoties die daarbij komen kijken. “I’ve had my ups and downs”, grimlacht Roos Meijer. “Ik heb in het eerste jaar de geforceerde rust die er ontstond gebruikt om heel veel te schrijven en op te nemen, maar op een gegeven moment voelde het wel erg uitzichtloos, wat de creativiteit natuurlijk niet bevorderd. Het was natuurlijk ook heel gek dat live helemaal weg viel, wat normaliter de gelegenheid schept om nieuw materiaal uit te proberen en te voelen hoe de muziek bij mensen aankomt, maar desondanks zijn er twee albums gecreëerd en opgenomen dus dat is heel fijn.”
“Ik laat mij inspireren door de verhalen van anderen, en eigenlijk altijd gelinkt aan een maatschappelijk onderwerp”, duiken we verder het creatieve in. “Ik vind het belangrijk dat mijn muziek een spiegel kan zijn voor mensen, en dat het verhalen aan het licht brengt die nog weinig gehoord worden. Iedereen draagt allerlei verhalen bij zich, en aangezien niet iedereen muzikant is vind ik het juist bijzonder om te kijken of ik de verhalen van mensen, die zelf niet songs schrijven, in een nummer te kunnen gieten. Voor mij begint het dus vaak bij mensen, die inspireren mij ontzettend. En zolang je de inspiratie niet alleen uit jezelf wil halen lijkt het me eigenlijk onmogelijk dat de inspiratie ooit op gaat; er zijn nog zo veel verhalen die ik zou willen delen middels mijn muziek.” Dit alles verpakt Meijer in nummers die kunnen leven met de brede aanduiding Folk, of Alt-Folk. “De eerlijkheid, kwetsbaarheid en echtheid spreekt me erg aan in de Folk. Juist in deze tijd, waarbij veel muziek die wordt uitgebracht en op de radio te horen is tot in de puntjes gepolijst is, vind ik het prachtig om daar een contrast van te vinden in de folk muziek. De meer akoestische sfeer zorgt ervoor dat alles heel ‘echt’ voelt voor mij. En daarbuiten gaat folk muziek vaak over maatschappelijke thema’s, en dat trekt mij natuurlijk ontzettend.”
De Popronde en haar deelname hieraan is natuurlijk de aanleiding voor het gesprek en vormt ook de afsluiting. Een prachtig podium om landelijk de aandacht te trekken. “De Popronde is een mooie manier om door het hele land te spelen, en op allerlei verschillende locaties”, beaamt Roos Meijer. “Dat is heel leerzaam en ook een mooie manier om nieuw publiek te bereiken. Na de Popronde zou ik het fantastisch vinden om een kerkentour en een theatertour te doen; daar komt mijn muziek denk ik het beste tot zijn recht. Hoewel het schrijven wel echt het belangrijkste is voor mij, vind ik optreden ook een belangrijk onderdeel. Het kan magisch zijn om je muziek live te spelen, en de sfeer en reactie van het publiek te voelen. Sowieso is live muziek natuurlijk iets heel anders dan opgenomen muziek, en heeft het de potentie om mensen echt te raken en te verbinden. Tijdens de Popronde spelen we verschillende sets, afhangend van de stad, maar het zal allemaal intiem, oprecht en verhalend zijn. We treden op als duo; Evi Bosman op keys, bassynth, viool en backing vocals en ik op gitaar en lead vocals. Dit zorgt ervoor dat we best een gevarieerd soundpalet kunnen laten horen; de verschillende lagen voegen echt wat toe. Op het concert op 29 november spelen we met band én orkest, dus dat is weer een hele andere ervaring. Ik hoop jullie daar in het publiek te mogen verwelkomen”, lacht ze snaaks als ze nog even haar album presentatie. Voor de Popronde zijn er nog geen nieuwe Noordelijke data bekend, maar niet elk programma is al gepubliceerd.