STEENDAM – Er zal een dag komen waarop de wetenschap zover is dat eigenschappen kunnen worden gedestilleerd uit DNA en daarmee een ‘mad scientist’ op het idee komt een geweldige Folk zanger te scheppen. Het DNA van Joni Mitchell zal dan worden gepaard aan de essentie van Woody Guthrie, Bob Dylan, Tom Waits en Kurt Cobain om een kind op de wereld te zetten dat de hoop van de Folksingers moet worden. Iemand die uitstekende liedjes schrijft, authentiek is, politiek bewust, met humor en goede verhalen het podium bestijgt, een geheel eigen stijl heeft waarin gevoel en rauwheid samen komen en zich weet te omringen met prima muzikanten. Dat dus…. of je gaat gewoon naar een Robert Sarazin Blake concert. Robert Sarazin Blake blijft één van die Amerikaanse toptalenten die in Nederland maar onder de radar blijft vliegen. Een unieke artiest die in eigen land, maar ook bijvoorbeeld in Ierland en Duitsland een cultheld is. In Nederland beperkt deze cultstatus zich voornamelijk tot Steendam, waar deze artiest nu voor de vierde keer op het podium van Peter en Leni stond. Het zelfde podium waar hij ooit zijn debuut in ons land had. Wederom bleek dat hij eigenlijk qua kunnen zomaar op een groot Americana festival zou kunnen, nee moeten, staan. In Steendam had Blake assistentie van Mark Huber. Deze Amerikaanse mondharmonica man stamt, net als Blake, uit Bellingham in de staat Washington, ongeveer het Noord-Westelijke punt van de Verenigde Staten, maar woont en werkt tegenwoordig in Noorwegen. Zijn dag begon erg vroeg in Trondheim om op tijd in Steendam te arriveren. Een prachtige combinatie en Huber bewees zich als fenomenaal mondharmonicanist. In vergelijking met vorige concerten bracht Blake veel nieuw werk. Hij begon met zo’n nieuw nummer ‘Photo From Last Year’ wat een werktitel is en gelijk een bewijs van zijn kunnen. Een prachtige vlotte en stevige opening. Net zo nieuw was het volgende nummer ‘Listen to You’ dat erg gevoelig was en ook nog gen definitieve titel heeft, maar al wel de kwalificatie prachtig kon meekrijgen en die mooie en vernieuwde opening sloot het duo af met ‘Bridges’, waar de bouw van een brug een metafoor voor het leven zelf is. Even laten het prachtige ‘Work’. Al improviserende met het woord Work in al zijn betekenissen en vormen construeert de Amerikaan een prachtig liet. Humor is daarbij een kwaliteit van de zanger uit Bellingham. Zanger, zelf noemt hij het spreekzingen, waarbij hij een prima zanger is, maar vaak ook melodieus de tekst voordraagt. Even prachtig was het nieuwe ‘Own House, Own Gun’ of het gevoelige ‘Make it All Disappear’ voor de stevige uitsmijter van de eerste set het oudere ‘Rock ‘Roll Dream’. Ook in de tweede set nieuw werk, met her en der een ouder nummer, waarbij helaas het prachtige ‘I didn’t Call you from Philadephia’, een nummer dat het improvisatietalent en de humor en de zang van deze artiest toont, en met een lengte van een kwartier daar ook de ruimte voor geeft. Nu bracht hij ook enkele nummers van anderen vaak vrienden, maar ook Chuck Berry en Bruce Springsteen, om het prachtige harmonicaspel van Mark Huber te onderstrepen een prachtig instrumentaal vioolstuk, zonder viool, maar mondharmonica en het heerlijke retro ‘Mississippi’. Een prachtig concert, waarbij Robert Sarazin Blake toonde dat zijn muziek ook in de nieuwe liedjes er om vraagt om ontdekt te worden, eindelijk ook in Nederland.
Robert Sarazin Blake blijft verborgen pracht
