Lang verwacht, dat is het nieuwe album van Rachel Harrington en daar heeft de PR afdeling van Harrington gelijk aan als ze dat beweren in de bijbehorende omschrijving. Haar vorige album ‘Celilo Falls’ is meer dan briljant en een klassieker in het Americana genre. Daarna werd het stiller rondom de zangeres. Ze concentreerde zich op haar paarden, familie en persoonlijke omstandigheden, want zowel Harrington als in haar familie kreeg men te maken met ziekte, maar nu de wilde paarden in haar hoofd zijn gekalmeerd is er ruimte en tijd voor een nieuw album. Harrington heeft er met heel persoonlijke ervaringen een prachtig en urgent album van gemaakt, waarin ze heel privé onderwerpen aanpakt, maar ook via haar vertrouwelijke verhalen grotere en herkenbare zaken ter sprake brengt, zoals de strijd tegen verslaving en hoe de oorlog niet alleen soldaten treft, maar ook de achterblijvers en eigenlijk het hele land. ‘Hush The Wild Horses’ is alweer het vijfde studioalbum van Rachel Harrington die onder de allergrootsten mag worden geschaard, hoewel ze die erkenning nog niet heeft, behalve onder de kenners. Het album met haar tot in je ziel doordringende stem gaat van start met titelnummer. In alle hektiek van het bestaan als toerende artiesten vond ze rust bij twee paarden ze kocht op weg naar de slacht en een thuis en nieuwe kans op het leven gaf. Bij deze paarden kwamen ook de wilde paarden die bij tijden door haar hoofd galoppeerden tot rust. Een therapeutische ervaring. Het is een aansprekende song. Meer uptempo en een sterk begin. Erg mooi zijn het rustige ‘I Meant To Go To Memphis’ en het erg doordringende en persoonlijke ‘The Barn’ opgedragen aan haar moeder die haar high school liefde verloor aan de oorlog in Vietnam. Dat thema komt later ook terug in ‘Mekong Delta’ dat gaat over een oom die terug uit deze oorlog zijn eigen leven nam. Het levert een indrukwekkend lied op. Indruk blijft Harrington maken met het diep in de ziel snijdende ‘Drinking About You’. Haar afrekening met de alcohol die ze sinds vorig jaar heeft afgezworen. Is het welhaast onmogelijk om ‘Celilo Falls’ te overtreffen, met dit album slaagt ze, juist omdat het zo heel dichtbij, hartverscheurend en soms ook hoopvol en fijn is zoals ‘Drop Zone’, dat een vrolijke rockabilly sound heeft en de liedjes over de liefde die ze vond, er minimaal in het te evenaren. Zeker het vermelden waar is ook ‘Suzanna’, haar eerbetoon aan Guy Clarck, dat ze schreef met haar zoon Mandolin Hooper. Een hoogtepunt in het Americana genre en zeker een kandidaat voor het album van het jaar. Fenomenaal mooi en diep indrukwekkend dit album over zeven jaar leven en dood, vallen en opstaan en doorgaan als je op een dieptepunt zit. ‘Ze eindigt het album met een fraaie ‘Get Out While You Can’ en ‘If Wishes Were Horses’. Een album om stil bij te luisteren en elke druppel diep in je ziel te laten doordringen. Een album dat hoop brengt waar er eigenlijk geen is. In september komt het album uit en dan staat Harrington onder andere ook bij Peter en Leni in Steendam.
Rachel Harrington – Hush The Wild Horses
