LEEUWARDEN – De band was in de kleine opstelling gekomen tijdens het debuut van Maddy Moreah tijdens de Popronde. Dat was in letterlijke zin ook wel nodig, want het plafond was wel erg laag en Maddy Moreah, Valerie Lamers en Eva van Oorsouw stonden nagenoeg klem. Het is maar goed dat Sem van der Peet zittende achter de Djembé deze avond zijn werk kan doen en nog wordt hij verstopt achter de lamp die van de zoldering naar beneden komt. Het is in Dr Watson in Leeuwarden niet helemaal de ideale opstelling voor het geluid, maar de eerste les die je leert tijdens de Popronde is dat je heel verschillende plekken je moet leren redden. Flexibiliteit is een voorwaarde, want dit is niet een podium op bijvoorbeeld North Sea Jazz. Het publiek is er niet minder aandachtig om en het viertal weet veel mensen het hele optreden vast te houden. Madeleine Ruijter is Maddy Moreah. De zangeres en gitariste weet op zeer prettige wijze haar publiek mee te nemen in de soulvolle en funky liedjes die ze schrijft en deze avond op de planken brengt. Heel gevoelig begint ze solo aan ‘Sensitivity’, waarna later de Djembé en haar twee achtergrondzangeressen invallen. Een erg fraai nummer dat zich vlotter en vrolijker laat volgen door ‘No Reasons No Regrets’. Dan is ook al duidelijk dat er drie erg goede zangeressen op het podium staan en dat de op plezier gebaseerde wisselwerking het geheel groter maakt dan de som der delen. Valerie Lamers, Popronde veterane met Morado, en Eva van Oorsouw tillen met hun bijdrages de liedjes op een net wat hoger niveau. De leadzang van Madeleine Ruijter is daarnaast vol en soulvol en op andere momenten lekker funky. In sommige nummers werkt ze samen met een rapper, maar dat moet helaas voor een andere Popronde stad bewaard blijven. ‘Nervous’ is daarna ook zo’n mooi nummer en één van de liedjes die een hele ontwikkeling heeft met diverse tempowisselingen, wat duidelijk het nummer ook gevarieerder en boeiender maakt. Heerlijk is vervolgens ‘Remember’ een nummer dat de frontvrouw solo inzet met een grote kwetsbaarheid, maar dan prachtig driestemmig een schitterende robuustheid krijgt van elkaar versterken en steunen wat het direct tot hoogtepunt verheft. De liedjes krijgen een mooie kadering in de goed opgebouwde, maar op het laatste moment bedachte setlist. Dat is niet alleen door de variatie in de songs, maar ook omdat Maddy Moreah ze prima aankondigt en het publiek weet te betrekken, hoewel de bezoeker die goed heeft geluisterd naar ‘Falling For Your Taste’, en de voorafgestelde vraag waar dit liedje over gaat dan weer tijdens ‘Wine’ wel weer maakt dat hij wegkomt. Meezingen, zoals bij dit nummer wordt gevraagd, kan intimiderend zijn ogenschijnlijk. Meezingen, publieksparticipatie, is iets wat deze formatie vaak vraagt. Soms, zoals bij het overigens erg mooie ‘Wine’ werd dat goed voorbereid en ging dat uitstekend. Op andere momenten was het meer plotsklaps en viel het wat dood. De historie leert dat sommige historische figuren van water wijn maken. Maddy Moreah ging van ‘Wine’ naar uiteindelijk ‘Water’ als afsluiter. Net daarvoor nog een prachtig hoogtepunt met zwoele ‘Do I’ dat volgde op het erg intense ‘Our Ways’. ‘Water’ was geen geenszins een verdunning, maar juist een feestje met heerlijk zang. Een erg mooi Popronde debuut van Maddy Moreah en nog maar op halve sterkte.
Prachtige zang regeert bij Maddy Moreah
