HOOGEZAND – Volgend jaar viert Lynne Hanson dat ze een kwart eeuw als singer songwriter aan de weg timmert. De Canadese folk / Americana artieste is een regelmatige gast in Nederland en het noorden van het land waar ze een eigen schare fans heeft opgebouwd. In het Kielzog in Hoogezand, de laatste stop op de Europese toer van dit jaar wachten er dan ook veel bekenden van haar om wederom een avond te genieten van de verhalen die ze vertelt in prachtige songs. Sinds enige tijd is haar vaste gitarist Blair Michael Hogan en ook op dit Europese avontuur stond hij haar terzijde. Het werd, wederom, een memorabel optreden in het theater waarbij Hanson, vooral na de pauze strooide met prachtige songs.
Het recent verschenen ‘Just a Poet’ is het tiende studioalbum van Lynne Hanson. ‘Things I Miss’ was in 2006 haar eerste solo album en sindsdien brengt ze regelmatig werk uit. Impressionant was ‘River of Sand’ haar afrekening met een duistere periode in haar leven. Met dit album en een gebroken been, trad ze indertijd samen met Mary Gauthier op in Nederland. Een jaar later bracht ze ‘7 Deadly Spins’ uit een album met uitsluitend murder ballads en daarna volgden uitstekende platen als ‘Uneven Ground’ en ‘Just Words’. Als tussendoortje maakte ze met Lynn Miles als duo ‘Heartbreak Song for the Radio’ onder de naam The Lynnes met ook een toer door Nederland. De voorganger van Just a Poet’ is het sterke ‘Ice Cream in November’ uit 2022. Op al deze albums laat Hanson haar vermogen zien om van een slechte situatie, toch nog altijd een liedje te maken. Het is zoals ze op het podium van Kielzog vertelde. Ik was jarenlang ongelukkig getrouwd, het leverde me tal van albums op. Dat gezegd het heeft haar ook een grote tol gevraagd.
Die betaalde tol, het was een onderwerp dat regelmatig, subtiel ter sprake werd gebracht, vaak in de liedjes. Het aanbod deze avond opende met ‘Whiskey and Tears’, een uptempo song om de vaart er in te krijgen om daarna met ‘Outlaw Lover’, een liedje dat, zo beweerde Hanson, niet over de zangeres zelf gaat, een stapje terug in snelheid te doen. Over het algemeen gebruikt ze gebeurtenissen uit haar kleven als basis. Soms anekdotisch, zoals in ‘100 Miles Wind; als ze midden in een storm uit de auto stapt op tour in Oklahoma en pardoes bijna Kansas in wordt geblazen, soms ook schrijnender als het gaat over haar eerste huwelijk, wat eigenlijk na een avond over had moeten zijn, maar nog jaren duurde in ‘Sort Of’. Nu en dan komt er een andersoortig liedje tussendoor, zoals ‘Princess and her Pea’, gebaseerd op de fabel, maar als Hanson constateert dat die fabels niet meer worden onderwezen, overgezet naar de beeldtaal van ‘Shrek’. Een prachtige en krachtige song en één van de hoogtepunten van de eerste set die nu en dan een beetje mat oogt en waar beide op het podium af en toe elkaar niet helemaal vinden, zo aan het einde van een vermoeiende toer. Het wordt wel steeds beter en beter met vlottere ‘Hearts Fade’, over als je hart eerder weet dat je relatie voorbij is als het verstand en het prachtige ‘Higher Ground’, Naar het einde van de eerste set komt het tempo er dan wat meer in met de murder ballad ‘Mary Mary’ en het stevige ‘Lollipops and Roses’. Na de pauze is het direct prachtig. ‘River of Sand’ is een sleutelsong in haar oeuvre en ook nu fantastisch evenals ‘Weeds’ waarin ze terug kijkt op haar leven als artiest en even later het mooie ‘Long Way Home’ en ‘Just a Poet’ als hoogtepunten. Steeds die rustige aanloop in een kort verhaal en dan een prachtige song, waarbij Blair Michael Hogan en de zangeres elkaar nu steeds prima aanvullen en Hogan nu en dan met prima spel mooi liedjes onderstreept of van cachet voorziet. Een aanvulling, want ook solo, zoals Hanson een ‘Light in Me’ begint is het prachtig. Een mooie mix van ouder werk, maar ook veel nieuwe aansprekende liedjes toont dat de songwriting van Lynne Hanson actueel blijft en dat ze nog voldoende te vertellen heeft. Ze brengt haar liedjes met intensiteit en weet de emotie te vertalen, zonder het te zwaar te maken en onderbreekt hetvaak met humor. Als ‘Carry Me Home’ en ‘Shadowland’ hebben geklonken staat de zaal op voor een staande ovatie. Het mooie toegift ‘Long Way To Crawl’ volgt als besluit van het optreden en de toer. Een mooie setlist gevuld met oude bekenden en prachtige nieuwe liedjes. Na een kwart eeuw weet Lynne Hanson zich te vernieuwen en te blijven boeien.