GRONINGEN – Wat een heerlijke stem heeft Margo Price. De nieuwe grote naam in country was één van de bespeelsters van het hoofdpodium van Take Root in De Oosterpoort in Groningen. Dat deed ze met verve. Met dermate veel verve dat haar stem soms verstopt raakte in de nummers met een stevige countryrock. Het mooist was ze dan ook op het moment dat haar band het podium verliet en ze alleen met haar gitaar met die mooie stem en alle ruimte voor emotie heel klein en eenvoudig terug ging naar haar basis. De opening was ook een mooi rustig nummer. Het prachtige ‘Nowhere Fast’ was een prima binnenkomer voor met ‘Weakness’ en ‘A Little Pain’ de vaart er in werd gebracht. Margo Price kreeg voor haar debuutalbum ‘Midwest Farmer’s Daughter’ de handen op elkaar van recensenten en publiek en vergelijkingen met de grote dames in het country genre waren niet van de lucht. Het ijzer moet je smeden als het heet is en dus verscheen recent ‘All American Made’ het tweede album van de zangeres. Een album waarop ze het statement niet schuwt en zaken als sexisme en armoede op de korrel neemt. Met veel liedjes van het nieuwe album op haar setlist kreeg ook het Take Root concert hier het nodige van mee. Das prettig, want juist in deze dagen is het nodig dat kunstenaars en artiesten zich durven uitspreken. Dat deed Price onder andere juist door ‘All American Made’ akoestisch te brengen. Een doodstille zaal, een unicum op een festival, hing aan haar lippen in deze aanklacht tegen armoede en of de presidenten met hun handelen waarbij regelmatig vraagtekens te zetten zijn, wel kunnen slapen. Dit “oog van de orkaan” moment, werd direct weer gevolgd door het robuste ‘Don’t Say It’ dat ook erg mooi was met haar uitstekende band. Price is een fijne frontvrouw. Ze weet het publiek te pakken met haar optreden, maar zoekt ook regelmatig haar bandleden op voor kleine onderonsjes om ze zo ook in de schijnwerpers te zetten. Erg mooie nummers als het rustige ‘Hands of Time’ en het erg mooie ‘Cocaine Cowboys’ lieten zien waarom haar ster zo snel rijst. De band kreeg in zijn geheel nogmaals alle credits omdat Price na ‘Paper Cowboy’ van het podium stapte en de formatie een pittige jam inzette. Van Janis Joplin bracht Price ‘Me & Bobby McGee’ waarbij ze, ondanks haar prachtige stem, nog niet dat hartverscheurende heeft als Joplin. In het laatste nummer stapte ze zelfs tweemaal van het podium. Eerst het publiek in tijdens ‘Ain’t Living Long’ daarna omdat het concert afgelopen was. Lekkere countryrock van grote klasse, maar iets meer ruimte voor die prachtige stem zou welkom zijn.
Prachtige stem Margo Price komt beste tot recht in akoestisch werk
