GRONINGEN – Het eerste wat opvalt aan Beharie, behalve een grote bos krullen is zijn warme stem vol rijkdom, honingachtig, maar toch met dat scherpe randje, waarmee hij de emotie van zijn liedjes flink in je bewustzijn kerft. De Noorse singer songwriter kwam voor Eurosonic / Noorderslag en Platosonic al met enige reputatie naar Groningen. Daar was debet aan dat hij drie prachtige EP’s heeft uitgebracht. In 2019 debuteerde hij met de EP ‘Beharie’ en daarna volgden ‘Beharie // Beharie’ in 2021 en een half jaartje voor zijn bezoek aan Groningen verscheen ‘Beharie, The Third’. Een interessante verschijning in het enorme aanbod van het showcase festival met zijn combinatie van vintage soul/r&b en moderne indiepop. Dit jaar wordt nog een album van Beharie verwacht met als titel ‘We Never Knew’. Normaal staat Christian Beharie op het podium met zijn begeleidingsband, maar speciaal voor Platosonic in de Coffee Company had hij alleen zijn gitaar op de rug gebonden en was voor een mooi intiem optreden naar de koffiezaak getogen met dat mooie podium met rondom publiek. De Noor had nog nooit in Groningen opgetreden, maar zeer verheugt was hij om daar met een dubbel optreden een einde aan te maken. Rustig en kalm stapte hij naar voren om het rustige en verhalende ‘Don’t Wanna Know’ in te zetten. Die rust bleef, maar in zijn aanzetten werd het krachtiger en intenser in de loop van dit nummer. Een lekkere kennismaking met de Scandinaviër. Een soort gelijk verloop had ‘Love Me’ dat terug te vinden is op ‘Beharie the Third’. Een mooie opbouw, waarin in de loop van het liedje het steeds prangender werd. Ondanks zijn jonge leeftijd brengt Beharie doorleefde liedjes. Het loont te luisteren naar de teksten met mooie wijsheden. Op zijn albums zijn ze rijker opgetuigd, maar zo solo met alleen een gitaar bleven ze ook prachtig overeind. Een teken dat het met het songwriterschap dik in orde is. Wel viel zo uiteraard een deel van de soul die de liedjes op de plaat hebben weg en werden het mooie akoestische singer songwriter liedjes. Op het podium toonde Christian Beharie zich een charmante gastheer, die in zijn introducties mooi de lijntjes legde en voldoende over zich zelf bloot legde om het eenvoudiger te maken voor het publiek om ook emotioneel in hem investeren. Er was nog wat winst te behalen om zijn melancholische liedjes ook inhoudelijk nog wat meer toe te lichten. In zijn liedjes stopt Beharie veel emotie. Integer brengt hij zijn, vaak wat droevige liedjes, maar die brengt hij met overtuiging. ‘Point of View’ is zo’n liedje, dat traag begint en niet steeds mooier wordt, maar ook steeds indringender en zelfs zonder de toeters en bellen van de band fantastisch is. Beharie sluit af met het fantastische ‘Won’t You Let Me Go’ dat ook nu die mooie opbouw heeft, maar barstensvol emotie zit en steeds robuuster wordt gebracht. Beharie mag, met dat nieuwe album, absoluut terug komen naar Groningen, maar dan met volledige band om die rijke sound volledig tot zijn recht te laten komen. Wat een pracht met zo weinig middelen. Hij betoverde nu al de Coffee Company.
Prachtige melancholische liedjes bij Beharie
