GRONINGEN – Dansen, ja dat kon niet. Concerten kunnen immers alleen maar doorgaan in verband met de weer oplaaiende Covid pandemie met zitplaatsen. Wolf & Moon zagen desondanks wel licht in de duisternis, want ook op je stoel had je nog voldoende ledematen waarmee je kon bewegen en dus zat heel Vera in Groningen al snel te stoelendansen. Het Duits/Nederlandse Wolf & Moon, voorheen uit Utrecht tegenwoordig uit Berlijn, doet een toer door Nederland. Het duo is wel gewend aan reizen onder moeilijke omstandigheden. De eerste toer van Stefany Martens en Dennis de Beurs was onmiddellijk door Amerika en was al deels geboekt voor het duo überhaupt muziek had. Een toer door Scandinavië most dermate low budget, dat er overnacht werd in een tentje in de vrije natuur en in Italië zat het stel midden in de eerste uitbraak vorig jaar van Corona en moesten ze hun merch ophalen precies waar de grootste haard van Corona was en uiteindelijk via een race tegen de klok het land verlaten voor de grenzen op slot gingen. Stoelendansen in Vera is wat dat betreft een makkie. Wolf & Moon kwamen in Nederland eigenlijk goed in beeld tijdens de Popronde van 2019. Het eerste album ‘Before it Gets Dark’ was net verschenen. Inmiddels is daar een tweede plaat bij gekomen met het vorig jaar uitgebrachte ‘Follow he Signs’, terwijl ook de EP ‘Frames’ al in de markt is gezet. Een goed gevuld huis zat dan ook klaar voor een avondje dromerige folk en Americana. Die avond begon prachtig met het gevoelige en rustige ‘Eyes Closed’ dat werd aangekondigd door ritmische drums, maar fijn ingetogen bleef. Een prima kennismaking en met ‘While We Ride’ werd het tempo wat omhoog gebracht als aanloop naar het wat stevigere en prachtige ‘Places’ werd deze eerste uitwisselingen afgerond. In een goed doordachte set opbouw ging het daarna via het rustige ‘The Road’ en het catchy ‘Fragil Window’ op weg naar het volgende hoogtepunt ‘Before’. De muziek van Wolf & Moon is vaak tweestemmig gezongen, maar voor momenten neemt ook Stefany Martens of Dennis de Beurs even de leadzang. Beide hebben stemmen waarbij dat dromerige is ingebouwd, waarbij Martens ook wat pit toevoegde en De Beurs een mooie ijlheid afgewisseld met stevigheid. De harmonieën waren prima op elkaar afgestemd en de zang ging mooi samen, maar de stemmen bleven ook individueel duidelijk te onderscheiden en hun eigen karakter behouden. Het regende al snel erg fraaie songs, waarbij nummers als het wat zwaardere ‘Young Hearts’ en het vlottere ‘Situations’ moeiteloos hoge waarderingscijfers kregen. In nagenoeg perfect Nederlands vertelde Martens regelmatig wat over hun avonturen en ook De Beurs deed zijn duit in het zakje, elkaar soms mooi aanvullend. Mogen we wel verhalen vertellen vroegen beiden eerst verschrikt, maar dat had nog wel iets meer gemogen en nu en dan ook een liedje wat inhoudelijker er uit lichten. De introducties gingen vaker waar een liedje was geschreven dan waarom en wat de betekenis was. Wel werd constant het publiek erbij betrokken via deze gesprekjes, maar ook door meezingen of meeklappen in nummers als ‘Pockets out of Blues’ en ‘Garden of Potential’. Ondertussen schroefde het stel de intensiteit steeds hoger op in fijne songs als ‘Stones’ en ‘Like a Shotgun’ om dat dan weer te laten afvloeien in een steviger en vlotter nummer als ‘Garden of Potential’. Op het podium was het De Beurs met gitaar en Martens met percussie, maar met ondersteuning van diverse electronica was er toch een vol geluid. Naar het einde werd het tempo wat omhoog geschroefd en eindigde het met het mooie ‘Simple Human’, over de vraag hoe je als 98 jarige gelukkig kunt zijn en wat daar voor nodig is en het meest robuuste nummer van de set ‘Getaway’ wat prachtig was. Als toegift, cadeautje eigenlijk, zochten beide een plekje in de zaal op voor het akoestische en rustig wegstervende ‘Wildebeast’. Een zeer terechte beslissing van Vera om dit concert door te laten gaan. Dit zijn de momenten waarop je hoop vindt in donkere dagen met prachtige muziek en samen dat beleven.
Prachtig Wolf & Moon laat Vera stoelendansen
